တေစၦသတို႔သား အပိုင္း ( 14 )
ေသလုဆဲ ဝိညာဥ္ငယ္ သည္ အသည္းခိုက္လုမတတ္နာက်င္မႈအား မခ်ိမဆန္႔ ေထြးပိုက္ရင္း ရီေဝစြာျဖင့္ သတိျပန္ရလာသည္။
သံတံုးႀကီးတတံုးႏွယ္ ကိုက္ခဲေနသည့္ ေခါင္းအား ႐ို အႏိုင္ႏိုင္ ထူမသည္။ တုန္ရီေနေသာ လက္မ်ားက ကားတံခါး အနည္းငယ္ေရြ႔သြားရန္ပင္ မနဲတြန္းဖြင့္ရသည္။
ခ်ိနဲ႔လြန္းသည့္ လက္မ်ားက တံခါးဂ်က္အား အတန္ၾကာမွ မိမိရရဆုပ္ ကိုင္မိၿပီး ၊ ႐ွိစုမဲ့စုအားေလးျဖင့္အသားကုန္တြန္းဖြင့္တာေတာင္၊
တဝက္ေလာက္ဘဲဟသြားသည္။
တုန္ရီေနသည့္ ကိုယ္လံုးက ဆိုဖာေပၚ ျပန္ပစ္လဲသြားျပန္သည္။အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနတာ မနဲထိန္းထားရင္း ေျခေထာက္တဖက္အား ခက္ခက္ခဲခဲ ေျမႀကီးေပၚ တင္လိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္အား ထပ္မံေျခခ်ကာ ေျမႀကီးေပၚ ေျခစံုရပ္တည္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
ဘယ္ဘက္ေျခသလံုးဆီမွ အသည္းခိုက္လုမတတ္ နာက်င္မႈက လိမ့္တက္လာၿပီး ေဖြးစြတ္ေနသည့္ ေျမေပၚ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးက်သြားသည္။
ျဖဴေဖြးကာ ေအးစက္လြန္းသည့္ ႏွင္းထုေပၚ မ်က္ႏွာအပ္မိၿပီး ခ်မ္းေအးလွသည့္ ေျမာက္ျပန္ေလမ်ားက သူ႔အား ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္
လႊမ္းျခံဳထားသည္။
ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ ျမဴခိုးမ်ားက အုပ္စိုးထား၍ မည္သည့္ေနရာတြင္ ေရာက္ေနမွန္းမခန္႔မွန္းတတ္၊
ေျခေထာက္တေခ်ာင္းကလဲ က်ိဳးေန၍ ေအးစက္စက္ႏွင္းထုထဲတြင္ေအးခဲၿပီးေသ သြားရံုမွတပါးသူ
ဘာမ်ားေရြးခ်ယ္ႏိုင္အံုးမွာလဲ။
ႏွင္းလႊာျပင္ေပၚ လဲေလ်ာင္းေနသည့္သူ႔ကိုယ္သည္ တျဖည္းျဖည္း ေအးစက္ေတာင့္တင္းလာၿပီး အသက္႐ွ႐ိႈက္ရန္ပင္ ခက္ခဲပင္ပန္းလာသည္။
အာ!!! မညီမညာ ၾကမ္းတမ္းလြန္းသည့္ ေျမႀကီးေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းရတာ မသက္မသာ ျဖစ္လိုက္တာ ၊
အကယ္လို႔ ဒါဟာ သူ႔ဘဝရဲ႕ အဆံုးသတ္ဆိုလ်ွင္ ႏူးညံ႔သည့္ တေယာက္ထဲေသာသူရဲ႕ ေပါင္ေပၚမွာ ေခါင္းအံုးခ်င္ မိသည္။
YOU ARE READING
တေစၦသတို႔သား(တစေၦသတို့သား)
Horrorအခ်ိန္ေတြသာ ေနာက္ျပန္ရစ္လို႔ရရင္ ကာဂိုရွီမားကို သူ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး!!!!ေၾကကြဲဆို႔နင့္ဖြယ္ပံုျပင္တပုဒ္ကေတာ့ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရလိုက္ႏိုင္ဘဲ စတင္ခဲ့ေလၿပီ!!! အချိန်တွေသာ နောက်ပြန်ရစ်လို့ရရင် ကာဂိုရှီမားကို သူ ဘယ်တော့မှ ပြောင်းခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး...
