Broken Chains (Montemayor 2nd Generation |)

Chapter 5 (Curse)

Kinagat ko ang labi dahil sa paborito ko ang mga ito!

"May ipag-uutos pa ba kayo Lord-"

"Shhh..go now." pigil nito sa kanyang mga utusan. Kinumpas niya lang ang kamay at nagsialisan na ang mga ito.

Nanatili akong tahimik pero batid kong may pag uusapan kaming dalawa. Apat na araw din kaming hindi nag usap ngunit nilalapitan niya ako sa aking silya minsan at tignan ang aking sinusulat. Kung uwian naman ay sinasadya kong magmadaling umuwi.

Inayos niya ang mga pagkain sa aming harapan at tinaasan ako ng kilay.

"Why are you doing this?"

"What?" tila hindi niya makuha ang aking sinabi.

"We just had sex before but that's all", sabay inom ko sa tubig. Ngumuso naman siya at madilim ang titig sa pagkain bago nilapag kanyang kutsara.

" Do I look like I have a care  on what happened to us before? I am courting you because I like you.”

Halos maibuga ko ang pagkain sa aking bibig dahil sa sinabi niya.

"S-Shit!" napamura na ako tuloy at kinuha ang tissue sa gilid. "Parang hindi mo gusto ang pinsan ko noon ah."  binara ko siya.

I saw his stunned expression. "What? Sinong nagsabi?" napatayo na siya at nilapitan ako. Umayos ako sa pagkakaupo.

I rolled my eyes. "Never mind."

"Don't ‘never mind’ me Sapphire. She's a friend and your cousin and I am being civil."

"Civil my ass.." I mimicked.

Kinagat niya ang labi habang dinudungaw ako. Hindi siya umimik dahil hindi ko siya pinapansin at tuloy lang ako sa pagkain. He crouch just enough to wipe the spilled food on the edge of my lip.

Natuod ako ng ginawa niya iyon. This is so different. Noon ay halos wala kaming interaksyon na ganito pero ngayon ibang iba na.

Noon ay hindi mo siyang makikita na expose sa tao o nakadikit sa akin. Sila yung tipong pridbadong tao. But  I don't know much about them.

"Hindi ko gusto ang paglalapit mo kay Michael Lee." madiin ang boses niya ,nakatuko parin siya. Ang kanyang kamay ay sa likod ng aking silya at ang isa ay sa mesa.

"Nagpapaturo ako. Magaling siya sa klase. Maybe he knows something I don't know so I asked a favor."

"At ano ang alam niya na hindi ko alam? I am your teacher. Alam ko lahat."

"That's my point." I answered and look at him. He equal my stare. He licked his lips and crouch again.

"Enough. All I wanna know is... " napalunok na ako dahil alam ko na naman kung saan ito papatungo.

"Why  did I enter your tent then?”

He nodded gently. Nagkatitigan kami ng matagal kaya umiwas ako.

Mayroon kaming outing noon. Accidentally na kung saan ang napili naming lugar ay nandoon rin ang grupo nila Raphael. It was all Ruby's idea. Kaming magpipinsan ay mahilig magbonding noon.

I am so conservative and well decipline that time when I saw Raphael always staring at me. And...

"Come on Sapphire! It's just a dare!" 

Alalang alala ko pa ang boses noon ni Ruby ng sabihin niya iyon sa akin.

We are all drunk that time.

Umiling ako kay Raphael.

"I really do not know.." Umiwas ako, pilit umiiwas sa hawak niya sa baba ko.

He nodded sternly. "Ayoko nang iinom ka pa. Or else...."

Pagak akong natawa. “Wala tayong label Mr. Mondragon. Stop dreaming.”

"Ano pa bang klaseng label bukod sa napahiyaw kita buong gabi sa unang beses natin, Hm? Nakailan nga tayo? 11 rounds? Ten?"

Napamulagat ako at napalinga linga. Buti nalang walang tao pero laking gulat ko ng may pumasok at si Jack iyon!

Walang ekspresyon niya kaming tinitigan ni Raphael! Umiwas ako at napakagat labi.

“Your brother is waiting for you bro.." ani  Jack.

Inirapan siya ni Raphael and I saw Jack's smirked! Wala kaming ginawang masama ni Raphael dito ha!

Tinitigan ako ulit ni Raphael sa isang naninimbang na titig.

"Hindi mo ako makukuha sa katigasan ng ulo mo Sapphire.You'll  see.." he said like sa cursed.