တေစၦ သတို႔သား အပိုင္း (13)
ေက်ာင္းသားမ်ား အလ်ိႈ,အလ်ိႈ ထြက္သြားၿပီးတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အားကစားခန္းမတြင္ သူနဲ႔ Ryo ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့သည္
"ေတာင္းပန္ ပါတယ္ "
ခါးကိုလဲေ႐ွ႕ကို ကိုင္းလိုက္ေတာ့ Ryo ကျပာယီးျပာယာျဖင့္ အတင္းလက္ေမာင္းကိုကိုင္ကာ ဆြဲထူေတာ့သည္
"ဟာ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းကို ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး ငါအေနရခက္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ ကြာ"
"ဒါမဲ့ ဒါမဲ့ မင္းသာေဘာလံုးကိုမကာလိုက္ဘူးဆို မင္းတေယာက္ထဲ ျပဳတ္ၿပီးက်န္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူးေလ Tokyo ထိေျခစြမ္းျပခ်င္တယ္ လို႔ မင္းဘဲေျပာခဲ့တယ္ေလ ငါ့ေၾကာင့္...ငါ့....ေၾကာင့္ "
တေျဖးေျဖးတိမ္ဝင္လာေသာစကားသံတခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ ေျမႀကီးေပၚဒူးၫႊတ္ေခြလ်က္သား လဲၿပိဳသြားမိသည္
"မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ Kakeru မင္းငိုေနေတာ့ငါလဲ စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ"
အားကစားရံုေ႐ွ႕ရဲ႕အုတ္ခံုေပၚ ႏွစ္ေယာက္လံုးထိုင္ေနၾကရင္း သူ႔အား ေဖ်ာင္းဖ်ရန္ ႀကိဳးစာေနဆဲ သူကိုယ္တိုင္လဲ မ်က္ႏွာမဲ့လို႔ေနျပန္သည္
"ငါသာ အဲ့ေနရာမွာ မ႐ွိခဲ့ရင္..."
"ျပဳတ္မွာသိသိရက္နဲ႔ ကိုယ့္ဖာသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တဲ့ ကိစၥ အာ့အခ်ိန္တုန္းက မင္းကိုမကာကြယ္ ႏိုင္ခဲ့ရင္ငါေနာင္တရလို႔ဆံုးမွာမဟုတ္ဘူး မင္းေ႐ွ႕မွာ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့လို႔ငါအရမ္းေက်နပ္တယ္ "
သူ႔လက္တဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ျပံဳးရယ္ေနတဲ့ Ryo ကို ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းသာ ၾကည့္မိသည္
"ဘာလို႔လဲ ငါက မင္းအေပၚဘာတခုမွလဲ လုပ္ေပးခဲ့တာလဲမဟုတ္ဘူး မင္းရဲ႕အိမ္မက္ေတြနဲ႔ လဲပစ္ရေအာင္ထိ ငါကမင္းအေပၚေကာင္းခဲ့တာမဟုတ္ဘူး"
"ငါ့ရဲ့အိမ္မက္လား !!! Tokyo ထိ လက္စြမ္းျပခ်င္တာ မွန္ေပမဲ့ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြက အမ်ားႀကီး အားကစားဘက္ ေဇာက္ခ်လုပ္မယ္လို႔လဲ စိတ္ကူးမ႐ွိဘူး မင္းကငါ့အေပၚမွာ မေကာင္းဘူး ဆိုတာ.... "
YOU ARE READING
တေစၦသတို႔သား(တစေၦသတို့သား)
Horrorအခ်ိန္ေတြသာ ေနာက္ျပန္ရစ္လို႔ရရင္ ကာဂိုရွီမားကို သူ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး!!!!ေၾကကြဲဆို႔နင့္ဖြယ္ပံုျပင္တပုဒ္ကေတာ့ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရလိုက္ႏိုင္ဘဲ စတင္ခဲ့ေလၿပီ!!! အချိန်တွေသာ နောက်ပြန်ရစ်လို့ရရင် ကာဂိုရှီမားကို သူ ဘယ်တော့မှ ပြောင်းခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး...
