ရှောင်ကျန့်  ကြည်ပြီး မျက်ရည်တွေကျနေသည် ။ ဘယ်လောက်ကြည်နူးစရာမြင်ကွင်းလဲ ။

အသဲနုတယ် ကျနော်ယောကျာ်းပါ ။ ဝမ်ရိပေါ်လဲ ရှောင်ကျန့်ကို ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ပြီး ချော့နေရသည် ။

ဝမ်ရိလန်ကတော့ သူတူ မ ဝမ်ရိကျန့်ကို ဖက်ပြီး ။ တူ့ကြီး နှစ်လုံး ဟိုဘက်ကြည်လိုက်ဒီဘက်ကြည်လိုက်လုပ်နေသည် ။

ကျိူးယန်ကတော့ ဖက်ဖို့လူမရှိဘူး ။ သူရဲ့ သတိုးလေးက ဝမ်ကတော်ကိုဖက်ပြီး ငို နေတာကြောင့်လေး ။

ဒီကြားထဲ ရှေ့နေ ကြီး က ထိုင်ပြီး ။ လက်မှတ်ဘဲ  ထိုးခိုင်းရတော့မလို့ ထဘဲ ပြန်တော့မလို့ လမ်းပျောက်နေသည် ။ နောက်တော့ ချောင်းဟန့်ရင်.....

"အဟမ်း.....ဟို  ကလေး တွေရောက်ပြီးဆိုနေတော့ အပ်ပြီး လက်မှတ်ထိုးမလား။"

"အော်....အင်း လက်မှတ်ထိုး ကြမှာပေါ့ ။ ကယ် တိတ်တော့နော် ။ "

"ဟို ကျနော်ပြောချင်တာ အခု ရာလေး ကို အပ်ပြီး လက်မှတ်ထိုးမယ် ။ ဒီလကုန်ရင် မဂ်လာဆောင် ချင်တယ် "

ကျိူး ယန်ပြောတာကို အကုန်လုံးကလက်ခံတယ် သဘောနဲ့ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လိုက်ကြသည် ။

"ဒါဆို   အဆင်ပြေ ပြီးပေါ့ ။ ကယ် ရော့  လက်မှတ်လေး ထိုးကြပါ။"

ရှေ့နေက လက်မှတ်စာချူပ်ကို အရှေ့တိုးပေးလိုက်သည်။ လက်မှတ်လဲ ထိုးပြီးရော။

"ကယ် ဒါဆို ကျနော်ကို ပြန်ခွင့်ပြုပါအုံး ။"

"ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်  "

"ရပါတယ်ဗျာ ။"

ရှေ့နေကြီး ထွက်သွားပြီးမှာ ။ ဝမ်ရိလန်လဲ  သွားစရာရှိတာကြောင့် ။

"မား  သား  အပြင်သွားလိုအုံးမယ်"

"အင်း...သွားလေး...."

"ဟုတ်......ညီလေးကျန့်  ရော့.."

ရှောင်ကျန့် ကြောင်ပြီး ကလေး ကို ချီလိုက်သည် ။ ဒါပထမဆုံး သူကို ခေါ်ပြီး ကလေး ပေးသွားတာ ။

ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ ရှောင်ကျန့် ဘာလုပ်လုပ် ပြုံးပြုံးကြီး ကြည်နေတော့သည် ။

အချစ်စံအိမ်  (အခ်စ္စံအိမ္)Where stories live. Discover now