Bu gün sokaktakiler yine beni dövdü. İyi ki birkaç iyi insan var da beni korudular. Yaşlı bir amca beni evine alıp bana yemek verdi. Korkumdan ve yorgunluğumdan olsa gerek hemen uyumuşum. Sabah uyandığımda bir kız çocuğu beni işaret etti.
- "Bu benim kedim mi şimdi?"
"Evet" dedi yaşlı amca. "O artık senin."
Ya ben özgür bir bireyim onun değilim dedim ama sesimi kimseye duyuramadım. Yaşlı amca beni bir kutuya koymaya çalıştı. Çok korkuyordum. Çok bağırdım ama kimse duymadı.
"Gideceğini anladı herhalde korktu." dedi yaşlı amca.
Ya nereye gidiyorum ben? Yaklaşık 8 deneme sonucunda beni karanlık bir kutuya koydular. Sonrasında bir arabaya yerleştirdiler. Kutudan kaçmayı başardım. Ama burada sadece kapılar ve camlar var. Yine kaçamadım. Olmadı beni yine kutuya koydular. Kızın annesi arabaya bindi ve araba hareket etti.
-Anne içeride nefes alabiliyordur değil mi? Sesi soluğu çıkmıyor.
-Alıyordur tabii annem. Zaten eve az kaldı şimdi çıkacak o kutudan.
Araba durdu ve beni arabadan indirdiler çat diye bir sesle sokak kapısı açıldı. Tık. Tık. Tık. Merdivenleri çıkıyor olmalıyız. Bir kapı açıldı.
-O ne?
-Kedimiz!
-Aaaaaaaaaa
Beni çok güzel kokan bir odaya götürdüler. Kutunun kapağını açtılar. Kapağın açılışı ile beraber dışarı fırladım Sığınacak bir yer aradım. Kızın yatağının sağ tarafında kitaplık benzeri bir yer var. Oraya girdim. Çıkmaya hiç niyetim de yoktu.
-Bu hayvan şimdi ne yiyecek? Tuvaletini nereye yapacak? dedi kız ve odadan çıktı.
- Ablaa! Ben annemin yanına aşağıya iniyorum. Kediye mama falan alırız.
-Tamam!
Çat! Sokak kapısı kapandı. 10 dakikadır içeriden ses gelmiyor. Çıkıp odayı bir gezsem mi? Sanırım gideceğim. Odada saklanabileceğim iki yer daha buldum. Yatağın altı ve makyaj masasının altı. Sanıyorum ki bu kız sandığım kadar küçük değil. Genç bir kız. Sokak kapısı tekrar açıldı. Odaya bir kız girdi. Aa bu o kız. Bana dokunmuyor. Sanırım korkuyor benden. Bende ondan. Odaya mor bir kum kabı ve yine mor bir mama kabı almışlar. Erkek olduğumu bilmiyor mu? Ama beni oğlum diye seviyor? Anlamadım ben bu işi. Beni kucağına alıp babasının yanına götürdü. Evde en çok o adamı sevdim. Evde sadece o beni korkmadan seviyor. Bu arada kızın adının Gülce olduğunu öğrendim. Gülce bile benden hala korkuyor. Sürekli birilerini görüntülü arıyor ve beni gösteriyor. Bana "Gece demeye başladı." Sanırım artık adım bu. Işıklar kapandı. Sanki kendimi böyle daha rahat hissediyorum. Sanırım uyudu odayı dolaşmaya başlayacağım. Oops fazla ses çıkardım Gülce kalktı ve ışığı açtı. Benim için yani bana bir şey olduğu endişeleniyor. Ona tıslıyorum ama beni hiç umursamıyor. Bana "Şşşşşşşt! Bana tıslamak yok! Vallahi kızarım sana!" deyip duruyor. Çok yorgundum ve yine uykuya daldım.
