home - soukoku

✨6✨

"Nerdesin?.. Artık boğazlarım acıyor.."

*Ding-dong*

"DAZAİ!! LÜTFEN SEN OL!"

Chuuya koşarak kapıyı açtı. Karşısında Dazai'ye görünce ağlamaya başladı. Hemen sıkıca sarıldı. Ağlamaya devam etti. Dazai içeri girip kapıyı kapattı. Ve kapının önüne çöktü.

"Chuuya.. ağlama."

"Neden gelmedin! Seni bekledim! Seni- Yüzüne ne oldu?!"

"Dövüldüm."

"Ne!? Kim tarafından?"

"Boşver.. Zamanında gelemediğim için özür dilerim. Seni korkuttum.. Özür dilerim.. Ben çok kötü birisiyim.. Sözümü tutamadım.. Çok özür dilerim.."

"Dazai! Tamam! Senin burda olman yeter. Gel yaralarına bakalım."

"Tamam."

Chuuya, Dazai'nin elinden tutup onu salona sürükledi. Hemen koltuğa oturttu. Kendisi ilk yardım kutusunu almak için banyoya geçti. Kutuyu aldığı gibi hemen Dazai'nin yanına geçti.

"Sadece yüzünde mi var?"

"Kollarımda ve sırtımda da var.."

"Tamam! Kazağını çıkar."

Dazai üstündeki kazağını hızlıca çıkardı. Chuuya ilk başta utanmıştı. Ama şu an zamanı değildi. Yaraları temizlerken bir gözü Dazai'deydi.

"İyi misin Dazai?"

"İyiyim.."

Chuuya hızlıca dudaklarını Dazai'nin dudaklarına değdirdi. Bu öpücük Dazai'nin kendisini toparlaması içindi. Dazai bu öpücük ile kendinden geçti. Artık kendine gelmişti.

"Her zaman böyle eve gelirsem beni öper misin??"

"Salak! Seni öpmem için illa dövülmen mi gerekiyor!"

"Yani istediğim zaman öpecek misin!!"

"Belki.."

"Tamam!"

İkiside sessiz bir şekilde oturuyordu. Aralarında bir gerginlik vardı. Chuuya işini bitirdiği zaman aralarında ki bu gerginliği bozmak için konuşmaya başladı.

"Bitti. Lütfen.. Bir dahakine geç kalma. Çok korktum.."

"Özür dilerim Chuuya.. Söz veriyorum.. Bir daha seni yalnız bırakmayacağım."

Chuuya bir kez daha Dazai'ye öptü. Ama bu öpücük diğerinden daha farklıydı. Daha.. duygu doluydu? Dazai daha fazla dayanamayıp Chuuya'yı kucağına aldı. Ve öpüşmeye devam ettiler.