The next thing I knew, I was already moaning and naked on top of the bed with him going in and out of my lady part. Malalim ang hininga na humawak siya sa beywang ko at mas nilagyan ng pwersa at mas pinalalim ang pagpasok niya. 

"Hon-hon! Ah!"

We were both breathing hard after we came. Nanatili siyang nasa loob ko at nakadagan sa akin. Iniyakap ko ang mga braso sa kanya at hinalikan siya ng marahan sa labi.

"Honey, let's push through with our plan of going to Spain next month," he said while his fingers were lightly tracing my back. Kalahati ng katawan ko ay nakadagan sa kanya.

Napaangat ako ng tingin sa kanya. "Hmm? Pero diba hindi ko na itutuloy yung IVF."

"We haven't had the privilege of travelling together because of our respective work. I think it's time we do that."

My mouth curved into a big smile. "Gusto ko iyon, hon-hon!"

Ngumiti siya at hinaplos ang pisngi ko. I reached for his lips and gave him a soft a kiss which eventually turned passionate and deep.

After a month, we flew to Spain then to another country. For two months, we just travelled and explored beautiful places together.



I tried so hard to walk normally so Amara wouldn't be so worried about me. Pansamantala siyang nakatira sa amin. It was Shin who came up with the idea of us being Amara's foster parents. Sa ilang beses na pagdalawa namin sa orphanage ay naging malapit ang loob namin ni Amara sa isa't-isa 

I suddenly winced as I felt a searing pain in my pelvis. Mabilis akong ngumiti para itago ang sakit ng nag-aalalang tumingin sa akin si Amara. 

We were on our way back home from Sweet Refuge when saw a kitten up in the tree, crying. Lakas loob na inakyat ko ang puno at sinagip ang pusa. Unfortunately, namali ako ng tapak ng pababa na ako kaya nahulog ako. Buti na lang ay hindi kataasan ang binagsakan ko. 

Nakita namin na naghihintay sa may gate si Shin. Bumitaw si Amara sa akin at patakbong lumapit kay Shin na kaagad naman siyang kinarga. "Where have you two been?"

"Sa Sweet Refuge po!"

Unti-unting nawala ang ngiti niya ng bumaling siya sa akin at napansin ang ngiwi ko habang naglalakad palapit sa kanila. "What happened to you?"

"Ah.. wa-"

"Nahulog po si mama Tam sa puno."

I secretly grimaced. His face turned serious. Alanganin akong ngumiti sa kanya habang ikinukwento ang nangyari. He sighed and told Amara to go inside. Napalabi ako dahil alam kong masesermunan na naman ako. 

"Where does it hurt?" he asked without a trace of humor on his face as he checked my arms and legs. 

"Balakang, hon-hon. Feeling ko may pasa ako," pag-amin ko.

"Let's go upstairs so I could check."

I nodded. Papasok na kami ng bahay ng pigilan niya ako sa braso habang kunot ang noong nakatingin sa may likod ko. "It's not your time of the month, is it?"

I shook my head. "Hindi pa nga dumadating kase irregular ang period ko, diba?"

Bigla siyang nag-angat ng tingin sa akin. "Where else does it hurt?"

"Sa balakang nga."

"Where else?" he pressed. 

"Puson ko. Pero dahil lang sa period ko. I don't think it has something to do with my fall." Hindi siya kumibo pero nanatili ang kunot ng noo niya. "Hon-hon?"

"Wait for me here. I'll just get my car keys and go to the hospital."

My lips parted. "Hon-hon naman. That's unnecessary. Mababa lang naman iyong kinahulugan ko."

Despite my protest, he still took me to the hospital and have me checked. They even ran some tests on me. Dinala pa nila ako sa isang pribadong kwarto. Kanina ko pa inaayang umuwi si Shin pero umiiling lang siya. Napangiti ako ng pumasok ang doktor ko dahil alam ko na pareho namin alam na wala naman dahilan para manatili ako dito sa ospital.

"Pwede na po ba akong lumabas, dok?"

She nodded. "Pwede na, Tamara." Lihim akong nagdiwang sa narinig. "But you have to be very careful from now on," nakangiting dagdag niya. 

Napatingin ako kay Shin ng hawakan niya ang kamay ko at dalhin sa labi niya. My forehead creased in confusion as he became teary eyed. 

"Congratulations, Tamara; Miracles do happen." Naguguluhang bumaling ako sa doktor. "You're three months pregnant."

My lips parted. Natulala na lang ako sa narinig. Pregnant? Ako, buntis? But that was next to impossible. So how.. I turned to Shin and he nodded. Unti-unti ay namasa ang mga mata ko at naglaglagan sa pisngi ko. 

With tears rolling down my cheeks, I touched my tummy gently, still couldn't believe that I'm really three months pregnant. Bigla akong natigilana at naalarma ng may naalala. 

"Hon-hon!" I turned to him, panicking. "Hon-hon, n-nahulog ako sa puno.. S-si baby baka.." bigla akong napahagulgol. 

He was quick to pull me in his arms. "Ssh.. our baby is fine, honey." Kinuha niya ang kamay ko at ibinalik sa tiyan ko. "Our baby is here safe and sound. Our little one is quite a fighter."

Umiiyak na tumango ako. "Our little miracle is a fighter." 

Hinaplos-haplos ko ang tiyan habang umiiyak. Ang tagal kong inasam na magkaanak kami ni Shin. That's why it was so difficult to accept that there was a big chance of us not having a baby ever. 

However, just when I had already accepted and given up the idea of motherhood.. here it is.. our little miracle.. A gift from God.


Writer's note:

And just because I can't get enough of them (and I think their story deserves a special chapter) so one last chapter.. and then it's a wrap.

Love,

Mjfelicity

Hook, Line & SinkerTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang