Hunter Online

Chapter 63: Invitation

Buwisit, paano ba naman kasi ay ready na ready ako sa Clean-up drive na ito. "Oo na, sunod ako mamaya." Tumakbo na si Dion para tumulong kanila Larkin.

Napahawak ako sa labi habang nakatingin kay Dion. I always dreamed that my first kiss will be a special one. Ang hopeless romantic man pero gusto ko sana ay maibigay ang first kiss ko sa taong gusto ko talaga

But it was ruin dahil sa pagkabali noong isang sanga na naapakan ko (Oo, kasalanan noong sanga). Nakuha ng isang kaibigan ang first kiss ko. Hindi ko rin naman sinisisi si Dion dahil aksidente ang nangyari.

Napabitaw na lamang ako nang buntong hininga. "Masakit po ba, Miss?" Tanong noong medic sa akin.

"Ah, hindi po, okay lang po." Sagot ko sa kaniya at nagpatuloy na siya sa paglilinis ng sugat ko.

Ilang minuto rin akong nagpahinga bago bumalik sa pagtulong sa Clean-up drive. Habang naglilinis kami ay hindi namin maiwasan na mapag-usapan ang Hunter Online, especially, nag-aalala sila sa amin ni Dion dahil wala pa kaming team.

"Actually may isang team nang nag-invite sa aming dalawa." Kuwento ko sa kanila at inilagay ang tumpok ng basura sa sako.

"Anong team?" Sandro asked.

"Bestfriend ni Milan, Optimal Aces." Inis ko siyang tiningnan at tinawanan lang ako ni Dion.

"Naku, 'wag sa Optimal Aces," sabi ni Larkin na napatigil sa pagwawalis. "Hindi naman sa sinisiraan ko sila pero sisiraan ko na sila. Ang pangit ng management nila, ang toxic noong working environment kasi nagyayabangan 'yong mga players. May kaibigan ako doon na gusto nang umalis, eh." he explained.

Nagkatinginan kami ni Dion. "Buti pala hindi tayo nag-reply sa email nila." I said to him.

"'Wag doon. Magpatuloy lang kayo sa ginagawa ninyo sa game," Axel said. "Busy ako sa law school pero nababalitaan ko 'yong mga quest na natatapos ninyong dalawa. Kaunting ingay pa, may mga team din na kukuha sa inyo."

"Ina ng mga 'to kasi. Ayaw maghiwalay. Hindi naman magjowa." Natatawang biro ni Larkin.

"Alam mo, ikaw, Oppa, pasmado din 'yang bibig mo." Tumakbo si Larkin at hinabol ko siya. Kapag ito naabutan ko ay hahampasin ko ang braso nito

Hapon na noong natapos ang Clean-up drive na ginawa namin. Nagkasugat man ako, nag-enjoy naman ako dahil isa ito sa mga pangarap kong gawin since bata ako. Hindi pala talaga mapapalitan ang smiles and gratitude ng ibang tao. Kung bibigyan ulit ako ng chance na magawa ito? Definitely, gagawin ko.

"Mauna na kami, ang layo ko pa, South pa ako kami." Sandro said while laughing.

"Hala, Captain, sige lang." I said. Grabe, puro taga-South sila pero pumunta sila rito para tulungan kami.  Kung wala ang tulong nila Axel at Sandro ay baka nahirapan ako sa pag-handle dito. "Guys, thank you sa pagtulong ninyo. Ingat kayo sa biyahe."

"Wala 'yon. Gusto rin naman namin mag-participate sa ganitong klaseng event," Axel said.

"Magkita na lang tayo ulit sa game. Bilisan ninyong makahanap ng team. Maglalaro pa tayo sa Season Four. Durugin ulit namin kayo." Natatawang sabi ni Sandro at napairap ako sa ere. Oh God, walang pinagbagong leader si Sandro, saksakan pa rin ng hangin.

"Ready na ako makita kang umiiyak, Sandro." sabi ko sa kaniya.

"Ulol, asa ka." He said at nag-apir na kaming dalawa bago sila sumakay sa kotse.

"Bye, Oppa, Bye Captains!" I waved my hand while watching their car that slowly leaving.

Definitely, ang ESports ay lugar kung saan maraming mayayabang na tao (may mga player na matataas ang pride) pero hindi sila masasamang tao. Maraming mga tao sa ESports na mayabang kapag nasa arena na kami pero kapag nakasama na namin off the game, sobrang nakatutuwa silang kasama.