O benim annemdi. Benim herşeyimdi. Ona bişey olduğunu düşünmek içimi acitiyordu. Bu yüzden polisin dediğini duyduğumda kahrolmustum. Evden nasıl koşarak çıktığımı ben bile anlamadım. Tek hatırladığım şey babamın içkili içkili bana baktığı o ayyaş haliydi. Elimden gelse anneme yaptıklarından onu bir kaşık suda boğardim. Ama anneme gitmem lazımdı. Atladım bir taksiye , hastaneye gittim. Hastane polis ve hasta kaynıyordu. Ortalıkta büyük bir kaza olduğundan bahsediliyordu. Inşallah annem o kazadakilerden biri değildir diye düşünmek isterken iki polis yanıma geldi ve telefonda konuştukları kişinin ben olup olmadığımi sordular. Titrek bir sesle:
- Evet bendim , ne oldu anneme dedim. Polisler birbirlerine sürekli yüzlerini çevirip bana acır gibi bakıyorlardi. Çok korkmaya başlamıştım annem için. Aynı zamanda da Sorularimin cevabını alamadığımdan öfkemden delirecek gibiyidim. En sonda birisi konuşmaya karar verdi. Annenin durumu kritik. Zincirleme kazada annenin olduğu taksinin camindan inşaat borusu geçmiş. Annen de borudan dolayı baya hasar almış dedi. Ben öylece dona kaldım. Zaten onun peşinden de bayıldım. Gözlerimi açtığımda hala hastanedeydim. Bu sefer başında Guguk kuşu gibi iki hemşire bir de polis vardı. Onlara sorduğum ilk soru annemin nasıl olduguydu. Polis:
-Maalesef annenizi" cümlenin devamını bitirmesini istemiyordum. Delirmis gibiyim. Suss , kapa ceneni gibi sözlerle polise bağırıyordum. Hemşireler sakinleştirici yaptı. Sonra da polis bana elden gelen bişey yok. Doktorlar elinden geleni yaptı. Ama maalesef annemi kaybettik dedi. Polise odaklanıp kalmıştım. Ne agliyordum. Ne de bağırıyordum. Hiç bir tepki gostermiyordum. Öylece polise saf saf bakıyordum. Zaten bir süre sonra sakinleştirici den dolayi uyumusum. Rüyamda uyumadan önceki sahneyi gördüm. Maalesef annenizi kaybettik. Başınız sağolsun sözleri binlerce kez başımda dolaşıyordu. Hayır diye bağırarak uyanmistim. Uyandığımda babam yanimdaydi. Iyi misin diye sorup mal mal bakıyordu. Bir an önce kendine gel de eve gidelim. Maç yarım kaldı dedi. O an ona aklıma gelen herseyi saymak istedim. Bir de peşine annen öbür dünyaya gitti. Bir daha gelmiycek dedi. Beni iyice çıldırtti. Vurmaya başladım ona. Gözlerini oymak tırnaklarını sökmek istiyordum kökünden. Ama annemi düşündükçe yine duruluyordum. 2 saat sonra çıkış işlemlerini yaptık. Söylemesi benim için çok zor ama otopsi gittik annemi teşhis için. Ordanda mezarlığıa gittik. Annemi gördük. Iste benim çilem o gün başladı.
