All you need is love

Hoofdstuk 1

Seppe zat in haar rolstoel. Ze keek naar haar mobiel. Ze zag dat er een berichtje binnen was gekomen.
"He Seppie hoest???"
Cato was sinds groep 4 al haar aller, aller, aller beste vriendin.
Een super fijne beste vriendin, dacht ze. Een vriendin die altijd voor je klaar staat. "Goed en met jou???"
antwoorde ze. Er kwam snel antwoord.
"Goed maar ik mis je wel hoor!!! :'("
Ze grinnikte. Toen zag ze haar ouders, zus en broertje binnen kwamen door de ziekenhuisdeur. Snel haalde ze haar rolstoel van de rem en reed naar haar hen toe.'Hé lieverd blij je te zien!' Haar moeder drukte een zoen op haar wang.:'Zullen we meteen naar de kantine gaan?' vroeg Seppe.'Gaan jullie maar wij gaan nog even praten met Floortje.' antwoorde haar vader.Floortje was de aardigste en leukste dokter van het hele ziekenhuis.
'Oke,dan gaan we wel naar mijn kamer.' zei Seppe vlug. 'Oke' Haar zus duwde Seppe al weg toen haar broertje op Seppe's schoot wilde klimmen.'Noah! Kijk uit!' riep hij.'Sorry hoor' zei Noah beledigt.
Toen ze op Seppe's kamer kwamen klom Siem van haar schoot meteen op het bed.
Opeens hoorde ze een schreeuw... Noah en Siem schrokken zich rot maar Seppe reed snel naar het gordijn dat midden in de kamer hing. Siem en Noah hoorden een snelle zware ademhaling.'Rustig maar Laila er is niks aan de hand. Je bent in het ziekenhuis. Ssssssssst rustig maar' hoorden ze Seppe zeggen. De ademhaling werd steeds langzamer. Toen was het weer stil. Seppe kwam achter het gordijn vandaan.'Wat was dat nou?' Noah keek haar zusje vragend aan.'Laila's huis is in de fik gevlogen dus als ze slaapt schrikt ze steeds wakker met het beeld van haar zusje in die vlammen zee. Snapie?'
'Ooo wat erg...' zei Noah geschrokken. 'Ja en...' Toen kwamen hun ouders binnen gelopen.'En wat zei Floortje?' vroeg Seppe meteen 'Dat alles goed was en zo.: antwoorde haar moeder vaag. Seppe zag een bezorgde blik in haar ogen. 'Oke fijn...' zei ze twijfelent.Even was het stil.'Maar goed hoe was het hier?' Siem begint meteen te vertellen over Laila. Wel een beetje overdreven natuurlijk, typisch Siem.
'Oh, wat erg dat wisten we helemaal niet.'
'Jullie hoeven toch ook niet alles te weten!?' viel Seppe uit tegen haar moeder.'Sorry, sorry' zei haar moeder geschrokken. Ze keek Seppe nog steeds bezorgd aan.