KOLYEMİN UCUNDAKİ HARF

DÖNÜP DOLAŞIP SENİ SEVİYORUM

Sanırım yine kaybettim.
Kurduğum hayallerin tam da yarısına ulaşmıştım ki umudumu kaybettim.
Cümlelerimi kaybettim bıraktığım yerde yoklar. Sana adadığım her sıfatı beraberinde götürdün. Şimdi başlıksız yazıların üç noktalı sonlarında dolanıyorum. Satır aralarında uyukluyorum. Bağlaçları; iki duygumu bir arada tutmak için değil, düşünmek için kullanıyorum.
Eksiklik var fikirlerimde. Eksik sensin. Bir yarım yok. İmla hataları ve yazım yanlışlarıyla ilerliyorum çizgili yollarda. Artık satır başlarım bir ajandanın sabah saat sekizi gösterdiği yerden başlıyor.

Kasım'ı yaşıyor ama Mart ayına anlatıyorum seni. Cümlelerim öğlen saat üçe geldi ve hala yazmaktayım seni. Bu satırlar seninle hem kirlendi hemde süslendi.
Bu satırlar sadece çizgiden değil, kareden de ibaretti ve ben her satırdan sonra bir boşluk bıraktım karışmasın diye cümlelerim.
Alt satırdaki yergilerim bir üst satırdaki sevgilerime bulaşmasın istedim.
Çok düşünüp az yazdım çoğu zaman. Yuttum birçok aldanışları, aldatılışları, ağlayışları. Kalemimin mürekkebine saydım çoğu iltifatları.
Bitmeyen tükenmeyen onca yaşanılanlara acınacak halde baktım. Ve ben her yazıdan sonra seni hala seviyor olmama şaştım kaldım.
Sinirlendim çoğu kez. Yırtıp atmak istedim, yakmak istedim yazılarımı, kıyamadım. İçinde sen olan cümleler, seni yazdığım kağıtlar, ajandalar, defterler... Hepsini saklıyorum. Bir gün gelecek ve okuyacaksın. Hatta bir kitapçının raflarında rastlayacaksın.
Ayna gibi yansıtacak seni sana. Seni okuyacak çoğu insanda. Kimse bilmeyecek ve hatta yüzünü görseler bile anlamayacaklar ama sen hep bilineceksin bir kesim tarafından.
Hayali olarak, ruhani olarak, bedenin gözleri önüne gelmese de şerefin ve çoğu zaman şerefsizliğin olarak tanıyacaklar seni.
Terk edişlerinle ünlü olacaksın, yaşattığın acılarla, ağlayışlarımın tek sebebi olmakla. Ve seni sevmeye devam ediyor olmamla.

 Bir gün kendine benim gözümden rastlayacaksın.
Okudukça benim kalbimden olduğunu anlayacaksın. Bir sayfa daha çevireceksin ve "Bu ben miyim?" diyeceksin.
Bir üzenin hissettiği ile bir üzülenin hissettiği aynı değil, öğreneceksin. Ve belki özür dileyeceksin ya da aylar sonra iki kelimeyi bir araya getirip bir yalanın beni mutlu edeceğini düşüneceksin.

" Ama olmayacak, mutluluk kapımı çalmayacak, adresim değişti. Artık gülüşlerinde kalmıyorum, bakışlarına takılmıyorum. Senin yalanlarına inanmıyorum ve çok geciktin, yalnızca bunu söylüyorum. İkinci sayfaya geçtim ve saat akşam dokuzu gösteriyor satırım. "

 Diye söyleyeceğim sana küçük bir paragrafta ama ona da inanma.
Ne alın yazısı ne kader ne de kaza.
Gönlüm sana tutuldu bir kez. Senden başkası haram bana hem de ben Seni Seviyorum hâlâ.