Bakit Kaya? (On-going)

CHAPTER 40

"Sana..." Bulong ko.

[SOMEONE's POV] guys her 2nd POV!🤭

"Happy Valentine's day!" Nakangiting bati n'ya sa'kin, pilit akong napangiti. "Hey, bakit mukang hindi ka na'man masaya? Araw ng mga puso oh!"

I look at him then smile bitterly, "Naalala ko lang sila.."

"Whom? Your child or... Your husband?" He asked, I look at him again...

"You can't blame me, they're still my family!"

"Yeah, but you're with me right now! I thought were done with this topic? Akala ko 'ba kapag ta'yo ang magkasama kakalimutan mo muna sila, lalo na ang asawa mo?"

"Pren—"

"No! Nakakasama lang ka'si ng loob, you promise me, then look at you now..."

"Pre—"

"Aalis muna ako," aniya at naglakad papalabas ng pinto, "at ikaw, keep thinking them.. because when I come back, I won't let you think at them." Banta n'ya at tuluyang lumabas.

Napabuntong hininga nalang ako at tumingin sa labas.

I missed them... I really really do!

How I wish na kasama ko pa'rin sila.. na kasama ko pa'rin si Martina at Martin.....

But I choose this life! I life away from them! A life with Prenzi......

[MARTIN's POV]

I'm busy checking my labors work for the building that we're going to build when suddenly someone knock on the door he/she going to destroy it.

"Who's that?!" I asked irritated.

Mabilis itong bumukas at iniluwa non at hingal na hingal na trabahador.

"Engineer!..m-may.." hindi n'ya matapos tapos ang sasabihin dahil sa pagkahingal n'ya.

"What?!" Inis na tanong ko.

"May, tatlo po ta'yong labor na sinugod sa ospital nga'yon!" Sigaw n'ya nanlaki ang mata ko.

"What?! How? Anong nangyari sakanila?!" Tarantang tanong ko habang inaayos ang mga gamit ko.

"Nahulugan po sila ng mga kahoy ng akma nilang kukunin yon para ipanghabla!" Sigaw nito.

What?! Hindi ba't binalaan ko na silang wag munang pakielam yon dahil alam kong delikado kung hindi isang truck ang kukuha?! Shit!

Agad agad kong kinuha ang headgear ko at lumabas ng opisina kasabay mung trabahador.

"Marissa, ikaw na bahala sa opisina, make sure na ayos lahat ng yon pagbalik ko." Sabi ko sa sekretarya kong nasa gilid ng pinto.

"Yes s—" hindi ko na sya pinatapos pa dahil agad na akong tumakbo papalabas.

Agad kong pinuntahan ang pinagyarihan ng insedente.

I have to make sure na wala ng madidisgrasya pang trabahador.

Ng makarating don sinuri kong maige ang paligid kung anong bagay pa ang maaring bumagsak para maabisahan ang ibang wag lumapit don. Mahirap na, matitigas ang ulo ng mga labor na to.

Ng makitang walang makakadisgrasya, agad akong nagpunta sa paradahan ko ng kotse at pinaharurut yon sa ospital..

Ng makarating don agad akong tumakbo sa nurse desk.