"Catch Me, Attorney. (Law Series #4 || Season 1 & 2)

PART FOUR: DIGGING YOUR OWN GRAVE

"Approaching Central Station. Paparating na sa Central Station."

Dumiin ang kapit ko sa handrail  nang marinig ko iyon. Kasalukuyan akong nasa loob ng train at papunta sa isang lugar na hindi ko inakalang mapupuntahan ko sa talang buhay ko.

Tiningnan ko ang repleksyon ko sa bintana at mula roon ay nagawi ang tingin ko sa logo ng suot kong uniporme.

Ang logo ng West Carson High.

Bumuntong-hininga ako at ini-ayos ang uniform na suot ko. Kung titingnan, halos magmukha akong Koreana.

Oo.

Tinanggap ko ang offer ni Prosecutor Jax Scott.

Desidido akong makuha ang mga kapatid ko at bukod doon ay makapag-aral.

Binigyan niya ako ng tatlong araw para pag-isipan iyon. Ngunit wala pang isang araw, pumayag na ako. Hindi ako pwedeng mag-aksaya ng panahon. Kailangan kong mahuli kung nasa klase man na 'yon 'yong totoong pumatay sa adviser nila. Kung wala, edi nawa'y lahat.

Pero sa totoo lang, nakakatakot. Na-alala ko nanaman tuloy 'yong pa-alala ni Prosecutor Jax.

"Those students are from the wealthy and influential sector of the society. You have to make sure that you won't get caught by anyone, Reign. Kung nakaya ng isa ang pumatay, paano kapag lahat pa sila?"

For the hundredth time, I sighed again. Bahala na.

Nagawi ang tingin ko sa mga estudyante na kanina pa ako pinagtitinginan. Sa totoo lang, hindi ko na kailangan pang mag-isip kung bakit.

Imagine a student from West Carson High riding a public transportation.

Napangisi ako.

Thanks to Prosecutor Jax at bago ang cellphone ko at lahat ng gamit, maging ang laptop. Siya rin nag-process ng enrollment at lahat. Iyong ATM card ko naman ay processing palang.

Kakayanin ko ba talaga?

Ang epic siguro kung first day palang mahuhuli na agad nila ako.

Halos mapangisi ako ulit.

Kaya mo 'yan, Reign!

"SIGE, HIPO PA..."

I literally stopped talking to myself when I heard the woman beside me murmured that to herself.

Kita ko ang pagpipigil niya sa sarili.

Nang lingunin ko ang nasa likuran niya ay isang lalaki ang naroroon. Kung titingnan, halos magka-edad lang din sila at siguro, mahigit limang taon ang agwat sa akin.

Napa-iling ako.

That wasn't the first time, though. I
mean, in my everyday life as a commuter, marami na akong nakitang mga taong nag e-eskandalo dahil na-ta-take advantage ng mga manyakis ang siksikan na tren. Kagaya na nga lang nito.

Napa-iling nalang ako.

Haaaay, mga tao talaga.

Nagbukas nalang ako ng cellphone para ipagpatuloy ang pag se-set up nang mapansin ko ang daliri ng nasa likuran ko through the reflection from my phone's screen. Humahawak na iyon sa pwetan ng babaeng katabi ko.

Shit.

"Sige kuya, manghipo ka pa! 'DI KA TALAGA TITIGIL?!"

I heard her shouted that and my grip on my phone tightened.

Oks 'to, witness ako.

"PATAY MALISYA PA, KUYA?" galit na sigaw ng babae sa likuran.

That's when things hit me. The woman was shouting at the guy behind him at hindi sa lalaki sa likuran ko na totoong nanghihipo sa kanya kanina.