Ben: Ee hiç hal hatır sormuyosun.
Berkay: Ben yazıcam dedin ya olm.
Ben: Neyse büyüklük bende kalsın
Berkay: sana engelli maaşı veriyorlarmı?
Ben: Ayıp oluyor ama.
Berkay: Bizde ayıp yok.
Ben: Tamam Yaprrrağım
Berkay: oha olm yavaş gel
Ben: sizde ayıp yoktu olm benmi yanlış hatırlıyorum?
Berkay: Okulunun adı ne?
Ben: Keko kezban Anadolu lisesi
Berkay: lan konum at geliyorum.
Ben: *konum atıldı*
Berkay: ironi yapmıştım.
Ben: Olsun gelcekmisin sanki aq.
Berkay: Ankara'dan oraya Nah gelirim ben
Ben: Ankara'da mısın? ben orda 2 yıl yaşadım
Berkay: Sende bir yerde eksik kalmamış sın.
Ben: Neresinde?
Berkay: Mamak.
Ben: biz Keçiören de yaşamıştık her yer bok kokuyodu olm.
Berkay: bizimde akrabalarımız orda, hiç gitmek istemiyorum.
Berkay: biraz ailenden bahset annen, baban?
Ben: Annem öldü.
Berkay: özür dilerim.
Ben: özür dilemene gerek yok. Nerden biliceksin ki annenin olmadığını.
Berkay: Aslında sen iyi bir kızsın neden böyle oldu sana?
Ben: Evet. Annem öldükten sonra böyle oldum. Ama beni anlayan kimse yoktu. Seninle konuştuğumuz 2. Gün ama sen beni anladın. İnsanlara karşı kendimi uzak buluyorum, ve zaten onlarda
Berkay: Bana karşı yakın olabilirsin :)
Ben: :)
Berkay: Bu arada Başın sağolsun.
Ben: sağol.
Onunla konuşmak bana çok iyi gelmişti. Nasıl bu kadar yakın olduk bilmiyorum.
Annem öldükten sonra kimseyle bu kadar yakın olmadım. Çünkü insanlar benden uzak duruyordu. Hayatımdaki tek kişi babamdı o olmazsa sanırım benimde yaşamam biraz zordu.
İnsanlar birbirine karşı çok ön yargılı...
