Emilia Jessica Potter|Harry Potter Fanfic

Emilia Jessica Potter

James
-Bu ilişki için her zaman ben emek verdim ve şimdi beni sorumsuz ve umursamaz ilan edemezsin Lily.

Lily
-Ne yani evliliğimizde benim payım yok mu?

James
-Öyle demedim.

Lily
-Bahsettiğin tam olarak bu gibiydi.

James
-Çocuklaşma.

Lily
-Belki de bu emeği vermemeliydin? Birbirimize uygun değilmişiz demek ki.

James
-Ne? Bunu cidden söyledin mi?

Lily
-Haksız mıyım?

James
-Senin peşinde yıllarca koştum ben. Bir kere olsun senle olmayan ilişkime ihanet etmedim. Biliyor musun? Bana her gün onlarca çıkma teklifi gelirken benim tek derdim sendin ve şimdi bu yüzden suçlu mu oluyorum? Asıl bu ilişki için kılını kıpırdatmayan sensin. Kalbini kırmak istemiyorum daha fazla.

Lily
-Kalbimi kırmak mı? Bunu yapamazsın zaten. Defol James.

James
-Ayrılıyor musun benden? Ben senin kocanım defol demen olayı çözmez Lily farkındasın değil mi?

Lily
-Kalbini kırmak istemiyorum ve bir süre yok ol.

James Potter montunu alarak kapıyı çarptı ve çıktı. Bu kavgalar ara sıra olur ama sonunda iki taraf da hatasını anlar ve özür dilerdi, sorun da çözülürdü. Bu sefer biraz ileri gitmişti kavga.

James serin havayı hissedince montunu üstüne geçirdi ve yürümeye devam etti. Çapulcular ile buluşmayı düşündü fakat ardından vazgeçti.

Kafasını boşaltması lazımdı ve bunu çapulcular ile yapması pek mümkün değildi.

Bir bara girdi ve boş bir yere oturarak sipariş verdi.

Bir bardak...
İki bardak...
Üç bardak...
Dört bardak...

Zihninin bulanmaya başlaması ile durdu bi süre, bu hiçbir şey değiştirmemişti elbette

-Potter? Sen buralara uğrar mıydın? Hem de tek başına? Eşin Evans tek başına kalabilir mi ki?

James
-Git başımdan Parkinson.

-Okul yıllarını yad ederiz diye düşünmüştüm oysa.

Ve Jessica Parkinson, okul zamanı boyunca hoşlandığı çocuğun yanına oturdu.

O artık evli bir adam olabilirdi ama bu Jessica Parkinson için hiçbir şey değiştirmiyordu. Onu ilk gören Jessica'ydı, Evans değil.

Jessica kendine de bir bardak içki istedi.

James
-Ne istiyorsun?

Jessica
-Hiçbir şey? Sana ne demiştim hatırlamıyor musun Potter? Her zaman şartlar ne olursa olsun,yalnız kaldığında ben yanında olacağım.. sana yıllar önce verdiğim bir sözdü bu. Unuttum deme.

James
-Yalnız değilim.

Jessica
-Değil misin? Gördüğüm kadarı ile yanında kimse yok.

James
-Çünkü şuan yalnız olmak istiyorum, yani uzaklaş Parkinson.

Jessica
-Tamam, beraber yalnız olalım... sadece içeceğiz Potter bu kadar korkak olma. Sen bi Gryffindor'sun.

James bunu kabul ettiğini belli edercesine yeni bir bardağı başına dikti.

Gece sonu her ikiside kör kütük sarhoştu. Değil kendilerini kontrol etmek konuşmaları bile zordu

O gece işlenen bir günah vardı, yükünü çekecek birden çok kişi, değişen birden çok kader ama bir suçlu yoktu... hatıralarında bile yer almayacak bir gecenin bedeli olacaktı.