Destiny drew us Together [Completed]

Extra (8)

လှစ်ခနဲ ပြေးဖို့ကြံ‌နေသော အားရန်ကို ဖျတ်ခနဲ ပြန်ဆွဲလိုက်ပြီး ဆွဲလှဲလိုက်ကာ အုပ်မိုးထားလိုက်ရတော့သည်။

// အိုးအိုး! ရေချိုးလို့ ဖျားသွားရင် ဘာမှမလုပ်လိုက်ရဘဲ နေပါဦးမယ် အလှလေးရယ် //

"မညစ်ပတ်ပါဘူး။ ပြီးရင်လည်း ချိုးရမှာပဲကို နောက်မှချိုးတော့နော်"

"အာ!"

မျက်လုံးတွေ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေတဲ့ အားရန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့နမ်းလိုက်တော့ ပါးတွေပါ ရဲတက်လာတာမို့ အပေါ်ပဲနေချင်တဲ့သူက အိပ်ရာထဲက ကိစ္စတွေကို အဲ့လောက်ရှက်‌နေပုံနဲ့တော့ နေရာမရနိုင်ကြောင်း နောက်ကြုံမှ သေချာသင်ပေးရဦးမယ်။

အတန်ကြာနမ်းပြီးတဲ့ထိ တုံ့ပြန်မှုမရှိ‌လာသေးသော နှုတ်ခမ်းပါးတွေကို ခဏခွာပေးလိုက်ပြီး သူ့ hoodie အဖြူကို ခေါင်းကနေ အသာအယာဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ အပေါ်ပိုင်းက လာပါ ကိုက်ပါလို့ ဆွဲညှို့နေသယောင်မို့ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အကြိုက်ဆုံးနေရာဖြစ်တဲ့ လည်တိုင်သွယ်သွယ်လေးကို လျှာနဲ့အရင်လျက်လိုက်ပြီးမှ ကိုက်ဖောက်ချပစ်လိုက်တော့သည်။

"အ့! ကိုကို မကိုက်နဲ့လေ"

ရင်ဘတ်တွေကို တွန်းထုတ်ဖို့ ပြင်လာသော သူ့လက်တွေကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခါးကိုပဲ သိုင်းဖက်ထားစေလိုက်ကာ ကျွန်တော့်လက်တွေကလည်း အားရန်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တလျှောက် နေရာလပ်မကျန် ထင်တိုင်းကြဲ ထိကိုင်ပွတ်သပ်နေမိရင်း မရပ်မနား ကိုက်ဖောက်နေမိတော့တာမို့ ဘာမှတောင် စမလုပ်ရသေးခင် သူ ငိုတော့မလိုတောင် ဖြစ်လာလေသည်။

"ဘာလို့ အဲ့လောက်ကြီး ကိုက်နေတာလဲ။ ကိုကိုက အတူနေရင် ဝံပုလွေစိတ်ပေါက်လာတာလား"

မြတ်နိုးရတဲ့ လည်ပင်းသားနုနုက‌နေ သွေးတွေစိမ့်ထွက်လာတဲ့အပြင် လှပတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေကနေ မျက်ရည်တွေဝဲချင်ချင် ဖြစ်နေတဲ့ အားရန်ကို တခြားအချိန်ဆို ငိုအောင်မလုပ်ချင်ပေမယ့် အတူနေရင်တော့ သူ ငိုနေတာကို သဘောကျမိတယ်။

သို့သော်ငြား ခရီးကအစပဲရှိသေးတာမို့ ကျွန်တော်ပါ အင်္ကျီတွေချွတ်လိုက်တော့ကာ သူ့နားရွက်ဖျားထဲ လျှာထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ထိုကောင်လေးတစ်ကိုယ်လုံးအား အလွတ်ရနေတဲ့အထိကို ဆက်ဆံခဲ့ဖူးတာမို့ သူ့ဘယ်နေရာကို ထိရင် ဘယ်လိုတုံ့ပြန်မယ်ဆိုတာ ကျွမ်းနေပြီးသားပင်။