ASKER'E EMANET KALBİM

" Gerçekler zamanı "

" Dönecekmisin?"

" Benim işim hayatım arkadaşlarım orda Hilal nasıl dönmeyim?"

" Belki fikrin değişir?"

" Sanmam ben oraya aidim. Bu şehir bana zindan gibi. Annemin durumu olmasaydı gelmezdim inan"

" Abim bana anlattı, yaralandığı zaman ona nasıl baktığını? Seni hâlâ seviyor abla. Hatta öncekinden bile daha fazla aşık sana"

" Ben o kitabı okumadan yarım bırakıp, bitireli çok oldu."

" Ama gözlerin farklı diyormuş.
Yani öyle söyledi abim. Ha birde bir çocuk varmış sana aşık?"

" Arkadaşım o benim saçmalamış abin baya bir. Neyse Hilal sen ne yapıyorsun anlat?"

" Bende lise ikiyim. Üniversiteye hazırlanıyorum mimar olucam"

" Güzel! peki aşk meşk?"
Diyip göz kırptım ve güldüm.
Yanakları kızarmıştı utandığı için.

" Evet bir çocuk var. İyi biri.
Beni seviyor. Bende onu "

" Umarım gönlünce olur "

Akşam olunca Hilal ve Masal gittiler.
Bende anneme yemek yedirttim kendi ellerimle ve ilacını verdim.
Onu rahat ettirdikten sonra mutfağa geçtim. Kendime de yemek koydum.
Masada oturup yiyordum ki telefonum çaldı. Yusuf'tu arayan.

" Alo!"

" Nasılsın Asel?"

" İyiyim sen nasılsın?"

" Ehh iş güç ne olsun bildiğin gibi. Annen iyi mi?"

" Evet sağol Yusuf şimdi iyi tansiyonu falan da normal"

" Sevindim. Yorgun olmalısın şimdi?"

" Evet biraz"

" Tamam o zaman kendine iyi bak. Annenin de elinden öpüyorum "

" Sağol Yusuf. Sende kendine iyi bak"

Yemeğimi bitirip bulaşıkları yıkadım.
Salona geçip koltukta oturdum.
" Anne iyimisin?"

" Evet kuzum daha iyiyim"

" Şükürler olsun anne. Çok korkmuştum duyunca"

" Eee beni boş ver. Anlat bakalım orda hayatın nasıl gidiyor?"

" Güzel gidiyor anne. Profosyonel hocalarla çalışıyoruz ve bu bize daha çok bilgi olarak artı veriyor. Arkadaşlarım var. Evimiz var. Mükemmel gidiyor her şey "

" Onu biliyorum zaten kızım. Allah başarılarını daimi etsin. Özel hayatın nasıl gidiyor? Mutlumusun?"

" Özel hayatım benim işim anne. Başka bir şey yok. Çok mutluyum"

" Seni zoraki seçime maruz bıraktığım için hâlâ kendimi suçluyorum"

" Senlik değil anne. Senin de korkuların vardı biliyorum. Beni yarı yolda bırakan bıraktı sen ne yapacaksın ki ama iyi oldu kendi yolumu çizdim "

" Ne deyim kızım sen bilirsin"

" Sen iyi olmana bak anne. Gerisi teferruat. Ayrıca iyileş benimle gelirsin"

" Yok kızım ben evimi bırakıp gidemem"

" Ara sıra gelirsin anne nolucak ki?"

" Hayır olmaz.
Sen gelsen temelli?"

" Anne minumum bir yıl orda stajer olarak çalışmam gerekiyor. Ayrıca ben o şehirde mutlu ve huzurluyum"

" Tamam kızım hayırlısı olsun "