Mutluluk

Bence Mutluluk

Sıradan gunlerden bir gundu on iki yaslarimda idim.

Zaten o yaasta insan pek seyi anlamiyor mutluydum her sey benim icin mutluluktu.

Taki büyuyene kadar..

Buyudum hobilerim fobilerim her seyim degismisti.

Ve beni mutlu eden şeyler de değismisti.

Şu soz gozume ilisti bi kitapta

İnsan buyunce mi artiyor dertleri,
Yoksa buyuyunce mi anliyor gercekleri.

Bence ikiside gecerliydi buyuduk buyuyunce dertler artti gerceklerle yuzlestik.

Bizi mutlu eden kisiler,zevklerimiz,hayatlarimiz,arkaslarimiz degisti.

Ailemin beni anlamadigiini dusundum,sadece arkadaslarim dogruydu benim icin.

Arkadaslarimla hep mutlu ailemle mutsuzmusum gibiydi.

Evet buyuyoruzz..

Ve buyuyunce anliyoruz gercekleri.Hayatta yapmam dedigin seyleri yapiyosun.Bir suru delilikler cilginliklar.Ama aksan oturup dusunuyosun ne yaptim diye kocaman bi hic..

Lay lay lom gecmis bi gun.

Peki hic sorduk mu kendimize 'Bugun Allah icin naptim ? ' diye