Naka tayo ako ngayon sa pinto nang classroom namin habang naka titig at pinag mamasdan ko ang pag patak nang ulan...
Hunyo nanaman ang rainy season kapag darting ang araw na ito hindi ko alam kung bakit pero na aasar ako sa ulan saka na papatitig na lamang ako...
Sino ba naman kaseng hindi maasar sa ulan e, kapag tag ulan na wala ka masyadong na gagawa ang hirap hirap pang pumasok sa paaralan kase mababasa ka saka nakakasira kaya nang sapatos noh...
Kaya hate na hate ko ang tagulan ngunit kapag June 1 pa naman ay ang araw na pinangak ako kaya mas lalo akong na aasar... Yung kina iinisan kong season doon pa naman ako pinangak....
Bye the way nag tataka siguro kayo kung bakit ako naka tayo rito sa may pinto no? Kase ganito yan... hindi ko rin alam basta pag nag umpisa na tag ulan na papatayo na lang ako rito...
Saka wala naman ang guro namin e kaya ayun ang gulo gulo at ang ingay nanaman nang mga classmates ko parang palakang nabuhusan ng tubig....
Ilang sandali pa ay inannounced na hindi na daw papasok ang pag huli naming subject teacher kase matatagalan paraw sila sa meeting at wala daw kaming pasok bukas kase may bagyo... Kaya naman ang mga classmates kong tamad ay nag celebrate..
Nag handa na ang lahat para umuwi... At ayun sa kasamang palad na iwan ko ang payong ko nag hanap ako nang pwedeng mang protekta sa cellphone ko ayun sa kakahalungkat ko sa bag ko may nakita akong sando bag saka sinupot yung cellphone ko at list manlang yun ang ma protektahan ko... saka wala pa naman akong ka close sa mga classmates ko kase nga mas gugutuhin ko na mag isa na lang kaysa naman maki pag plastikan sa kanila...
Makaraan ang ilang oras at mag papa dilim na rin, ako na lang ata ang natitirang study ante rito at mga teachers.. Saka tumitila na rin ang ulan kaya naman nag ninja ninja nalang ako tumakbo ako nang tumakbo para hindi mabasa kaso useless parin na babasa naman ako pero konti na lang kase ambon na lang e...
Habang tumatakbo ako may nakita akong isang kubo na napapalibutan nang mga halaman or damo diko alam habang papalapit ako roon luma lakas naman ang ulan.... Kaya no choice ako kung hindi sumilong muna roon para hintaying tumila ang ulan...dumidilim narin kase at napapapikit ang mata ko kanina noong tumatakbo ako dahil sa ulan kaya hindi ko alam kung saan nag tutungo ang paa ko..
Nilibot ko ang mga mata ko sa kubo... Maganda naman sya kaso na alala ko lang naman kase ang sina sabi ng mga classmates ko na kwento... Tungkol sa kubong ito...
Flashback......
Nag babasa ako nang libro sa may gilid nang may na hagilap ang tenga ko na mga chismis ng mga classmates kong tamad...
“Hoy, alam nyo ba yung kubo daw na pina palibutan nang mga halaman ay may multo daw roon sabi nang ate ko nag papa kita raw yun pag tag ulan o dikaya pag umuulan daw... Minsan daw na na punta yung ate ko doon kase nag hinihintay nyang tumila ang ulan kaso may na ring daw syang nag salita e wala naman daw syang kasama noong araw na iyon” epal # 1
“Talaga totoo ba yan?” epal # 2
“Oo daw totoo raw yun sabi nang tita ko, pa tapos na daw ang rainy season noon at na pa daan daw sya doon at may na rinig daw syang umiiyak” epal # 3
“Nakaka takot naman” epal # 4
End of flashback
Nang maalala ko yung mga pinag sa sabi nang mga classmates kong chismosa biglang nag taasan ang mga balihibo ko...
Sana naman hindi eto ang titinutukoy nilang kubo... Hindi siguro eto yun tama...
“Think positive lang self” sabi ko sa sarili ko...
