Tell Me Where It Hurts

Kabanata V - Kaarawan

Ilang oras na ang lumipas nang umalis si Sir Aivan pero hanggang ngayon ay mabilis pa rin ang pintig ng puso ko. Pakiramdam ko ay sasabog ang sistema ko kanina dahil sa huli niyang sinabi sa akin. Siya lamang ang bukod tanging lalaking nakahalik sa akin nang ganoon, at siya rin lamang ang unang lalaking nagsabing gusto niya ang mga labi ko. Wala sa sariling napahawak ako sa mga labi ko nang muli kong maalala ang nangyari kanina sa loob ng sasakyan niya. Pumikit ako at parang isang palabas na bumalik sa isipan ko ang mga nangyari, kung paano siya ngumiti, magsalita, at tumitig sa akin.

At kung paano niya inangkin ang mga labi ko.

"Ara!" Nabali lamang ang pag-iisip ko nang marinig ko ang boses ni Glenda sa labas ng kwarto. Bumukas naman ang pinto at walang sabi siyang pumasok at tumabi sa akin.

"Ang tagal mo namang kumilos! Pupunta ka ba kay na Mang Robert? Kanina pa naroroon ang mga magulang mo at ikaw nakatunganga ka lang d'yan na parang tanga." Pinadausdos ko naman ang suklay sa mahaba kong buhok habang nakatingin sa malaking salamin na nakasabit sa dingding.

"Oo, pupunta ako. Nag-aayos lang ako saglit para naman hindi ako mukhang gusgusin doon."

"Sabihin mo, gusto mo lang akong talbugan mamaya. Nakakainis ka nga e, kahit na wala kang aning-aning d'yan sa mukha, ang ganda mo pa rin." Marami ang nagsasabi sa akin na maganda raw ako kahit na wala akong kolorete sa mukha. Sabi kasi ng nanay ko, mas bagay raw sa akin ang simple lang ang ayos upang hindi matakpan ang aking pagkamorena.

"Inuuto mo na naman ako, Glenda. Tara na nga! Alam ko namang gutom na 'yang mga alaga mo sa tiyan at gusto mo nang kumain." Tumayo na ako at sabay kaming lumabas ng bahay. Isang puting bestida lamang ang suot ko na mayroong bulaklaking disenyo sa ibaba. Regalo iyon sa akin ng nanay ko noong huling birthday ko. Hanggang tuhod ko lamang iyon dahil alam ni nanay na hindi ako sanay na nagsusuot ng maiikling bestida o shorts.

"Excited na talaga ako, kanina pa nga ako kinikilig!"

"Bakit na naman? Siguro kaya ka lang pupunta roon para makita si Inigo," pang-aasar ko sa kanya. Simula pa noong high school ay mayroon na siyang gusto kay Inigo, panganay na anak ni Mang Robert. Matangkad, moreno, at gwapo si Inigo kaya madali siyang nagustuhan ni Glenda. Iyon kasi ang mga tipo niya sa isang lalaki noon pa man.

"Gaga, hindi! Naroroon kasi si Papa Aivan kaya ako pupunta!"

"Baka may nobya na iyon, h'wag kang umasa masyado. Alam mo namang sa Maynila iyon nakatira at paniguradong maraming babae ang nakakasalamuha niya roon," sabi ko kahit na alam kong walang nobya si Sir Aivan.

"Maghihiwalay rin ang mga 'yon." Umismid siya.

"Kahit na, hindi mo pa rin dapat sinasabi na maghihiwalay sila."

"Ara, wala naman akong sinabing maghihiwalay sila. Ang sinabi ko lang ay gusto ko siya! Kunwari ka pa e, ayaw mo lang naman sabihin sa akin na tipo mo rin si Señorito Aivan!" nang-aasar niyang sabi sa akin dahilan para ako'y mapasimangot.

"Wala akong gusto kay Sir Aivan," mariin kong sagot.

"Wala ba talaga? Ako pa ang lolokohin mo, alam mo namang simula pagkabata ay magkasama na tayo. Kilalang-kilala na kaya kita!" tumatawa pa niyang sabi sa akin.

"Tsaka sino ba ang hindi magkakagusto kay Sir Aivan? Ang gwapo kaya niya, ang sarap-sarap titigan!" dagdag pa ni Glenda.

"Ano ba, Glenda?! Magtino ka nga sa mga pinagsasabi mo! Kapag mayroong nakarinig sa atin, ewan ko lang sa 'yo!"