The Forgotten Queen: The Cursed Gifted

23. The masters

I was busy sipping tea when the door opened. Iniluwa nito ang mga pamilyar na estudyante.

"Yosh, bakit mo 'ko pinatawag Helena?" bungad sa akin ni Gin.

Pasimple akong napaismid sa sinabi niya. This brat, I told him to call me Principal.

Tinapunan ko ng tingin ang dalawang kasama niya. A girl with a blonde hair together with her cat, and a guy that I haven't seen before.

Malawak ang ngiti ni Lemon habang iniikot ang tingin niya sa opisina ko. Sa kabilang banda ang lalaking kasama niya ay nanatiling nakayuko at hindi ako magawang tignan.

"Who's the new kid?" tanong ko.

Nakuha ko ang pansin ni Gin at tinapunan niya ng tingin ang lalaking tinutukoy ko. "Oh, a new member of my Guild. Elroy," nakangising pagmamayabang na sagot niya.

Tsk. Look at this brat. Ayaw niya pa no'ng unang maging Guild's master pero ngayon ay tuwang-tuwa siya.

Lemon and this kid Elroy, are his first members.

"Anyways, bakit mo 'ko pinatawag Helena?" muling tanong ng estudyanteng kaharap ko.

Walang gana ko siyang tinignan bago sumipsip ng tsaa.

"Do you want to attend a competition?" tanong ko.

Gin's eyes widened as he looks at me. "E-Eh? Para saan?" balik na tanong niya.

Inikot ko ang swiveling chair at napaharap ako sa malaking bintana sa likod. "Two days from now, may gaganaping competition sa Nocturne Academy. Doon gaganapin ang test ng mga masters ngayong taon," pagpapaliwanag ko.

"Dahil isa ka naman ng ganap na senior, I was wondering if you want to take the test to be a master," dagdag ko.

Hindi kaagad nakasagot si Gin. Alam kong naguguluhan at nagdadalawang isip pa siya.

"K-Kailangan pa ba n'on? H-Helena-"

"You're already a Guild's master, Gin," pagsingit ko.

Alam kong hindi kinakabahan si Gin dahil sa kompetisyon kung hindi baka may makakilala sa kaniya. Natatakot siyang makilala ng ibang Guild at ayaw niya ring dungisan ang pangalan ko.

Tsk. This brat.

"At isa pa, you're my most trusted student here. You're already known as the executioner, and my right hand. Ano pang kinakabahala mo?" muli kong sambit.

Iinikot ko ulit ang inuupuan ko at muli silang hinarap.

"Show them what you've got, kid. As a child of Helena, the Principal of the Lunar Academy."

₪₪₪₪₪₪₪₪

Dalawang araw ang lumipas at natagpuan ko na lamang ang sarili kong nakaupo sa isang malaking upuan. Nasa itaas kami ng entablado at tanaw na tanaw namin ang mga estudyanteng manlalahok sa ibaba.

I'm with the officials of the Academies and of course, the two Principals.

"Woah, it's Helena!" masiglang bati sa akin ng matandang lalaking katabi ko. Napatingin ako sa direksyon niya.

He has a long black beard—with a red hair, and he has many scars. Ang pinakaagaw pansin sa lahat ay ang putol niyang kaliwang paa. Isang bakal ang nagsisilbing tagaalalay niya sa pagtayo

Bora Portugal. The Principal of the Solar Academy.

Siya ang sinasabing pinakamalakas na Portugal sa henerasyon niya. Tho, hindi ko pa iyon talaga nakikita.

Ang balita ko lang ay kakaiba talaga ang gift niya.

"Mukhang kaabang-abang ang mga estudyante mo ngayong taon at nandito ka pa talaga para manood," natatawang dagdag ng lalaki sa kabilang gilid ko.