Chapter 7

21.5K 493 3
                                    

"Kent, hijo!" Tuwang-tuwa ang ina niya nang makita siya.

Kaagad na niyakap niya ang ina at hinalikan ito sa pisngi. "How are you, Mama?"

Masayang ngumiti si Anita. "I'm so happy that you popped in her, Kent. We miss you."

"I miss you, too, Mama." Masuyong inakbayan niya ang ina.

He decided to travel to CDO after attending the initiation in Bukidnon. Tutal ay malapit na lamang siya at matutuwa ang kanyang ina kapag nakita siya. Hindi na siya sumama sa iba pang mga ka-frat na bumalik sa Manila gamit ang private jet ni Jake. Sa halip ay bumiyahe siya pa CDO. He went home to their ranch, the Andrada Ranch.

Originally, taga-Manila ang lolo niya at ang pamilya nito. At may bahay sila sa Quezon City kung saan siya kasalukuyang tumutuloy. But when General Martinito Andrada, his grandpa, bought and developed the ranch in CDO, he spent most of his life there, and relocated his family. Lalo na nang mag-retiro ito. And he grew up in the ranch.

"Kumain ka na ba? Ipaghahanda kita nang makakain," masuyong wika ng ina.

"It's okay, Ma. I'm still full. Mas gusto kong kamustahin muna si Midnight."

"Naku, yung kabayo mong iyon ay tila yata bugnutin sa nakalipas na mga linggo. Hinahanap ka na siguro niyon. Six months na kasi nang huli kang umuwi rito," pagbabalita ng ina.

Natawa siya sa narinig. He and Midnight had a very strong bond.  He was just ten years old when he got him. At magmula noon ay palagi na silang magkasama.

Nang mag-aral siya sa UP Diliman nung college at magkaroon ng trabaho sa Manila ay dumalang na ang pag-uwi niya pero hinahanap-hanap pa rin siya ng alaga niya.

Bigla tuloy niyang na-miss na sakyan ang kabayo niya. Midnight was still the best and the fastest horse that he had ever rode on.

"Sige, Mama. Pupunta muna ako sa kuwadra at titingnan ko lang si Midnight," pagpapaalam niya sa ina.

"Okay, hijo."

Muli siyang humalik sa pisngi ng ina at tinungo ang kuwadra na mga ilang metro ang layo mula sa mansion nila.

Nang makarating siya malaking kuwadra ng mga kabayo ay kaagad na hinanap niya si Midnight. He saw his most-prized stallion in his usual place. Kumakain ito ng damo.

Kaagad na sumingasing ito nang makita siya. He raised his front legs. Midnight was making an excited sound.

Kent smiled widely. He knew that his horse was happy to see him.

He gently tapped him on the head, and ran his hand along his shiny mane. Ikiniskis naman ni Midnight ang pisngi sa kamay niya.

"How are you, Midnight? I miss you..." kausap niya sa kabayo.

Midnight made an excited and happy sound again. Itinataas nito nang paulit-ulit ang dalawang mga paa nito sa unahan. He was jumping in glee.

His stallion missed him, too. He could see that.

Kaagad na inilabas niya sa kuwadra si Midnight. He hopped on his back, and held the rein.

"Let's go, Midnight!" He gently kicked the horse on both sides, pushing him to run.

Midnight galloped in big leaps, running in a fast speed. Adrenaline rushed in his system, filling him with loads of excitement.

Ah... how he missed this! This kind of joy every time he was riding at the back of Midnight while they run wild around the vast land of Andrada Ranch.

Muli niyang sinipa si Midnight. Mas lalong naging mabilis ang pagtakbo ng kabayo.

Ah, Midnight was still in his prime condition despite the years that have passed.

Kent Antonio Ferrero: Enslave (A The Mark Of A Stallion Novel) COMPLETEWhere stories live. Discover now