Unholy Sinner [R-18]

16 : Cystitis

Aviona

Base sa sinabi ni Cassy, walang dumating na Luke sa charity event niya. Dissapointment was evident in my sister's face. Hindi niya maitatago iyon. But the event was a succesful one. I congratulated her before leaving. Kahit alam kong nasasaktan ang kapatid ko, wala akong magawa dahil hindi ko naman isip at puso ang meron kay Luke.

Tinungo namin ang Cagayan kinagabihan non. Umuulan parin sa Cagayan. Maraming landslides. The road has been generally risky to pass through. Nadatnan naming walang ilaw ang parte ng Cagayan kung saan kami naroon ngayon. Halos alas singko na ng umaga nang makarating kami sa evacuation center. Puno at animoy parang sardinas ang mga tao dahil sa sobrang siksikan. Due to the large area the typhoon destructed, limited places are available for relocations.

Limang punong truck ng relief goods ang pinadinala ni Luke pero base sa nakikita ko, mukhang kulang parin. He was at the frontline. He still looks so dashingly handsome in his state. Bitch what the heck are you even saying? I thought to myself. Maagang maaga palang ay sinimulan na nila ang pagbibigay ng mga relief goods. Halata kong kulang sila sa manpower kaya napagdesisyunan na din naming tumulong ni Henry tutal nandirito nadin kami. We can't just sit down and wait for a good timing to make an interview with the governor. With how I see it, mukhang matatagalan pa bago magkaroon ng oras ang gobernador para makipag-usap sa akin.

Good thing I saw Esther Roquez, iyung assistant ni Luke.

" Ah sige po ma'am, kayo nalang po dito sa mga delata. Mabuti naman po at nakarating kayo rito ng ligtas. Medyo hindi maayos ang daanan nang pumunta kami rito nila gov kahapon." She said. Napatango ako.

" Medyo may landslides parin sa mga daan na hindi pa nacleared ng maayos. Sa awa naman ng Diyos ay nakarating kami rito ng ligtas." I smiled and started handing some relief goods.

Countless thank yous. Iyun ang natanggap ko sa bawat tao na nakakatanggap ng relief goods. Lumipas ang isamt kalahating oras ng makaramdam ako ng pangangalay. I stood up properly and tried to stretch my body when I accidentally averted my gaze at Luke and caught him looking at me. Inilayo ko agad ang mga tingin ko sa kaniya. He's just a few meters away from me. Bigas naman ang sa kaniya.

I gazed back at the person in line infront of me.

" Maraming salamat po ate ganda" A teenager, maybe 15 years old thanked me. I smiled back.

Pinagpatuloy namin ang pamimigay ng relief goods hanggang sa hindi ko namamalayang alas diyes na pala. Kaya pala kumakalam na din iyung tiyan ko dahil narin siguro hindi pa kami kumakain ni Henry.

" Break muna tayo saglit Ms. Aviona kahit ten minutes lang" Wika sa akin ni Esther. Kahit pa ayokong tumigil dahil paano naman iyung mga tao na kanina pa nakapila at kumakalam din ang tiyan dahil mukhang hindi din nag-umagahan.

I looked at the woman in front of me and the woman at her back, next to her in line.

" Pasensha na po, limang minuto lang po. Inom lang po ako ng tubig" Magalang kong paumanhin. Buti nalang at naintindihan nila ang sitwasyon.

It was sudden, naramdaman ko na lamang si Luke sa tabi ko. He handed me a bottle of water and a sandwich.

" Salamat" I muttered. There's no available chair to sit down with kaya nakatayo lang kami, magkatabi habang sinimulang kumain. Mabilis ang ginawa kong pagnguya. Si Henry naman ay nagmemeryenda na rin.

" It's risky to come here. Sana pinagliban mo nalang" Ilang sandali ay wika niya sa akin.

" I'm here for my job" Tipid kong sagot.

Nakitaan ko ng butil ng mga pawis ang kaniyang noo. Hindi ko alam ngunit parang naging automatiko ang aking galaw at kinuha iyung panyo ko sa bulsa ng aking pantalon at sinimulang punasan ang mga pawis niya. Alam kong mali ang naging galaw ko kaya takhang ititigil ko na sana ng pigilan niya ako. He held my hand and placed it back to his forehead. We're making a show. We are clearly making a show.

I looked at my side and saw his team looking at us. Curious of what the heck is happening.

" Mali 'to" Bulong ko at tinanggal na ang kamay ko na may hawak na panyo sa noo niya.

" It's too late for that now, Aviona. And I'm not backing out on you either" He muttered in so much determination.

-----