Other Side Of the Mask[Hiatus]

Chapter IV: Start of Something New

LIONEL’S POV

“Ako nang bahala. I won’t let you get kicked on this school.”
“Dapat lang. You’re here to serve humanity, remember?”

 

That time, pinangako sa akin ni Sevy na hindi ako mapapatalsik dito sa school kahit anong gawin ko kaya hanggang ngayon, andito pa rin ako.

Bago siya dumating, lagi na akong namumuntikan na makicked-out dito. Pero dahil sa Parents ko, hindi natutuloy.

Medyo nakakatakot yung binigay sa akin na task.

To make someone angry.

 

Minsan iniisip ko, paano kung buhay ko na ang kapalit? Sa sobrang galit sa akin ng isang tao, hindi ko alam kung ano ang pwede nilang magawa sa akin. Pasalamat na lang ako dahil bawal sa school na ‘to ang makipagbasag-ulo at nilalagyan ko rin ng limit ang mga ginagawa ko, minsan nang-aasar lang talaga ako tapos yun, nagagalit na sila. O kaya gumagawa ako ng kalokohan sa school, some ways to make the guidance counselor angry.

“Lionel!”

Sinalo ko yung coke in can na lumipad papunta sa akin.

“Reug.”

Setting all that aside, meron pa rin naman akong mga kaibigan. Making people angry that last only for a minute is a simple trick for me. But in all of my friends, Reug’s my best friend. We’ve known each other since 8 years old.

“Oh, ginalitan ka na naman ba ng Mama mo?” Sabay na kaming naglakad papunta sa classroom
“What’s new?”
“Haha, right. Wala ngang nagbago. You’re still the same Lion.”

He tapped me on the back at ngumiti na lang ako bilang tugon.

But he doesn’t know.

Naguiguilty ako dahil may mga bagay na hindi ko sakanya sinasabi kahit na best friend ko siya. He doesn’t know that I’m playing a stupid game and what really happened when he went overseas.

And I won’t let him know.
Hindi ko siya idadamay sa mga ginagawa kong kagaguhan.

Never.

 

“Diba Lionel?”

Bumalik ako sa realidad nang hawakan niya ang balikat ko.

“You should really smile sometimes, like this”

Ngumiti siya sa akin.
Madali lang para sa kanya, he always have a good life. Ever since we’re children, laging siya ang napapansin at napupuri pero wala akong hinanakit, actually, I’m really proud of him.

Pero—

“Yeah” Ngumiti ako sa kanya
“Urgh, this is so gay. Para na tayong babae sa ginagawa natin. Hahaha”

Natawa na lang ako sa sinabi niya at pumasok na kami sa classroom.

He’s like my younger brother, dahil na rin siguro pareho kaming only child. But being the oldest, ako ang madalas na nakakatanggap ng advice mula sa kanya kaya having this moments with him is not really that gay. Babae lang ba ang pwedeng mag-advice?

KESHA’S POV