Costiño Series 5: The Painful Battle (HANDSOMELY COMPLETED)

Wakas

Wakas

Nakangiti ako habang pinagmamasdan ang ikaapat naming anak na babae. Kahapon nanganak si Delrose kaya sobra akong na-excite na makita ang babae ko. It was a best experience when I saw her, look like her mother. With face most feature of her, I won't ask no more. Maingat ko siyang karga habang nagswi-sway kami sa hangin, hindi ko mapigilang manghina habang hawak-hawak ko siya. Siguro, ganito talaga ang nararamdaman ng mga tatay kapag nakikita na nila ang mga anak nila. Para akong nanalo sa maraming pera, hindi ko kayang hindi maluha.

Bumaling naman ako sa asawa kong mahinahong nakatingin sa amin. She look pale but still beautiful. Ang tatlong anak naman naming lalaki ay nasa bahay, balak ko sana silang papuntahin dito para masilayan nila ang kanilang bunsong babaeng kapatid. Huminga ako ng malalim at ngumiti kay Delrose.

Sa ilang taon naming magkasama, hindi kailanman sumagi sa isipan ko na nagsisi akong mahalin siya ng buong-buo. Hindi ako umibig ng iba, hindi ako nahulog sa iba dahil ang puso ko ay nasa kanya lang talaga. Tawagin man nilang corny pero yun talaga ang nararamdaman ko e! Mahal na mahal ko talaga siya, at hindi kailanman mapapalitan sa puso ko.

Lumapit ako sa kanya at umupo sa tabi ng kama niya. Pinakita ko sa kanya ang anak namin, namuo agad ang luha sa mata niya habang pinagmamasdan ang baby namin. Pumatak ang luha niya kaya nilapit ko ang hintuturo sa gilid ng pisnge niya at pinahid iyon.

"Kamukha mo siya." Paunang salita ko.

She smiled tiredly.

"S-sarap na sarap ka kasi nung binuo natin siya kaya sa akin gumaya ang mukha niya." She said weakly.

Ngumisi ako. She's right! Nung gabing binuo namin si baby ay sobra akong dalang-dala sa kanya. I couldn't think anything, all I want is to be inside her. At nung nalaman kong buntis siya nung nasa bakasyon kami sa Thailand, punong-puno ng saya ang nararamdaman ko. Pakiramdam ko nga ay sasabog na sa sobrang galak ang puso ko dahil sa balitang iyon. I love the way she got pregnant. I love the way she command me to get her wants, ang pagsilbihan siya bilang buntis. At mas lalo akong napuno sa kasiyahan ng malaman naming babae ang magiging anak namin.

Hindi ko iyon itatanggi sapagkat totoo lahat ng 'yun. I love her, so what's the point of denying it? Kung mahal mo, pagsilbihan mo. Hindi ka naman tatamaan ng pag-ibig kung hindi yan totoo e, love is a strong feeling to feel. At ang kahulugan ko ng pagmamahal ay siya, ang babaeng ginawa ang lahat para maligtas ako sa kamatayan.

"Sobrang mahal kasi kita kaya sadyang sarap na sarap ako nung gabing yun." I said matter of factly.

Ngumisi siya at kinurot ng mahina ang braso ko. Napatitig kami sa isa't-isa, ngumiti at bumuntonghininga.

"Thank you for not leaving us." She said weakly.

I smiled sincerely. To be honest, ayoko talagang mawala sa mundo. Oo, alam kong dadating ang panahon at babawiin na sa atin ng diyos ang buhay na pinahiram niya pero sa araw na nangyari yun, hindi ko pa talaga nais na mawala. Gusto-gusto ko pa kasing makasama silang lahat. Gusto ko pang makita ang mga anak namin, kung paano sila lalakad at magsasalita. Kung paano nila alagaan ang ina nila. I want to witnessed how they love this woman beside me. Kasi ako, kulang pa ang salitang mahal para i-described ko ang nararamdaman sa kanya.

Ayoko pang mawala kasi marami pa akong gustong gawin. Gusto ko pa silang makasamang magtawanan, magdramahan at iba. Gusto kong tumanda na nakikita silang lahat, masaya sa mga buhay na tinahak nila. Marami pa akong plano na gusto gawin, tulad ng propesyon ko, gusto kong magtayo ng matayog at matibay na pamilya.

"Leaving you means death. Hindi pa pala ako handa, gusto ko pang makasama ang mga anak natin. Ayokong lumisan ng mundo na hindi maayos ang kalagayan niyo. Sobra kang mahalaga sa akin, ang mga anak natin kaya kahit sukong-suko na ako, pipilitin ko paring maging malakas." Sagot ko.