The Promise (A Ranz Kyle Fan-Fictional Story)

Chapter 16.2 - Perfom II

Chapter 16

Lani's POV ; Thursday

At dahil sa sobrang iyak ko, pinauwi na ako ni Trisha at ni Miss Sanchez. Yung hsotess? Yeah, nagpaalam na kasi kami. Tapos si Trisha, ayaw niya akong patagalan dito. Baka daw mahimatay daw ako sa kakaiyak, so ayun!

Andito na nga kami sa bahay. Pero di ko pa din feel.

Punyetang DIANNE CASTILLO yun. Puro nalang gusto niya masusunod. Pano naman yung gusto ko!?

"Iha, okay ka na ba?"

"Do i look like okay to you guys!?"

"*sigh*" tapos umupo siya sa tabi ko. "Hayaan mo muna ang kapatid mo Lani. She's just a--"

"A child!? A child ma!? A child!? HA HA. Tss! Puro, siya nalang bata eh! ANG SPOILED ng kruung kruung na yan! Nagiinarte na nga yan, nakaboyfriend, tapos a child!? Babaw niyo ma, pa!" di ko mapigilan yung galit ko.

SUPER GALIT NA AKO.

Galit sa pamilya ko.

Galit sa taong mahal ko.

At lalong lalo na sa lahat..

GALIT AKO SA PUNYETANG SARILI KO.

now tell me? Masarap pa bang mabuhay dito? Masarap pa ba!?

"Anak, just calm down. It's still your sister." tss

"Sister ko nga, bruhita naman."

Ewan ko kumbaket galit na galit ako kay Dianne. Where in fact, wala naman akong karapatan kase nga, i choose to let go of Ranz, pero binawi ko naman yun diba!? Diba sinabi kong babawiin ko yun mismo!?

At ngayon, si Ranz na naman yung naglet-go! Tangina! Masakit.

May bumukas ng pinto. Andito kase kami sa living room.

At andito na yung ahas..

"Omg! I can't believe it!! Ma, pa, ate!! You know what? Ranz isn't a bad guy afterall! And ate, you're wrong about him *pout*" isa nalang sasampalin ko yang taong yan!

"Ate ate!! Ma, pa!! And there's more!! He asked me on a date!!! Waaaaaaaa *talon talon ikot ikot talon talon* omg omg!! I'm so excited!! Can't wait this 5PM!! He's gonna pick me up!!!!! WAAAWAAAA"

Di ko mapigilan yung galit ko, at tumayo sa kinauupuan ko at..

SINAMPAL ko siya. Mas malakas. Malakas na malakas!

"Ouch. WHAT THE HELL WAS THAT FOR!?"

"Wag mo kong inglishin dito pilipinas to punyeta ka!!!"

"What?! Ma, pa!"

Pinigilan ako ni Papa, pero tinanggal ko yung pagkahawak ng braso ko instead, tumakbo ako sa kwarto ko.

Papa? Kakampi yan palagi ni Dee. Whatever to them. Buti pa si mama, sinundan ako sa kwarto ko. Umiiyak.

"Iha. Tahan na! Di na maganda sayong umiiyak as always eh!" mama just hugged me habang haplos siya ng haplos sa likod ko.

"Ma, bakit ganun :( Kung saka ko nalang binabawi na pakawalan ko siya, siya na naman yung pinakawalan ako :("

"Baka it's not meant to be. Tandaan mo, Di lahat ng gusto mo, makukuha mo agad! Dadaan pa yan sa mga pagsubok na akala mo di mo kayang matakasan. Pero trust me, dear. Walang problema na di malulusutan. Balang araw, matatanggap mo din yan! Tahan na. Ayaw ko makita kitang umiyak.."

Ang sweet ng mama ko :( huhu thank you God for giving me this such thoughtful mother!

Pinahidan ko nalang yung tears ko. At ayaw ko din namang makita yung mama ko iiyak.