The Promise (A Ranz Kyle Fan-Fictional Story)

Chapter 38 - Coffee

A/N: miss niyo na diba sila Ranz and Lani?! :((( edi eto na ;;) =)))))))

Chapter 38

Alam kong ilang araw nalang at babalik na ako sa Pinas. Ayaw ko na ngang bumalik kaso, may dagdag na problema na naman dito. Yung inamin ni Dexter? Ako na naman ang naguguluhan.

Ewan ko ba kung bakit, kahit maliit lang na problema, tinatakasan ko... Ganun na ba ako kaduwag? Katanga? Matakutin?

Siguro, takot lang akong masaktan.

"sure ka ba? na, ngayon ka aalis?" natanong ni Seah habang nanonood sakin na nagiimpake.

"Seah naman eh, skype tayo diba!!" she nodded then hugged me.

Yes, oo na! Uwi na ako. Naiinis na ako. Gusto ko ng matigil to. Pero di naman ibig sabihin na, papatawarin ko na si ... Ranz. Ang akin lang, ayaw ko ng mag-isip ng mga ganito. Mas mabuti pang harapin ko lang muna. Kahit nakakasakit na.

andito kami sa airport. naghihintay ng cue kong umalis na. kwentuhan muna kami ni seah for 30mins tapos biglang may nagchuchu na sa speaker nung sa airport.

"i think thats my cue. thanks for being there for me seah!" sabay naghug sa kanya, then she hugged back.

"no prob Lani! i mean ate."

"ate?"

napakamot siya sa ulo niya... " uhh kase, you're older than me. actully, freshman lang ako, and nagadvance study oara makasama ka!"napasmile naman ako dun. kahit papano, may kaibigkan pa aong ganito, :')

"awe, thank you!" hinug ko naman siya.

"ohsya ate, go na! baka mahuli kapa! you gotta surprise them pa eh." i nodded then pumasok.

**

Welcome Philippines.

Grabe, pagbaba ko lang sa airplane, feel ko na talaga ang breeze ng Pinas! Wala ng blondes dito, wala ng mas matangkad sakin. TUMAAS NA CONFIDENCE KO, joke.

Lumabas na ako para pumara ng taxi. Syempre, surprise nga eh, di ko sila kinontact. At bukas na bukas din, papasok na ako. Susupresahin ko din sila. Maguuniform ako -- SYEMPRE!