This is the last part of the Heartless Master! Thank you for reaching this far. Maraming salamat, my heart is so full. See you sa story ni Kenzo and Cairo Herrer. Love lots, Maria.
------------------------------------
Until forever
Para pa din akong nananaginip. Sa tuwing nakikita ko si Piero, sa tuwing nahahawakan ko siya, sa tuwing hinahalikan niya ako. Hindi pa din ako makapaniwala na ang lahat ng pinangarap ko lamang nuon ay nararanasan ko na ngayon.
Nagstay pa din kami sa mansion ng mga herrer bago kami lumipat sa aming bahay. Mayroon pa kasing mga inaayos kaya naman ayaw ni Piero na mahassle kami, ingat na ingat ito sa anak namin. Natatawa na lamang ako minsan sa pagiging over protective niya.
"Feeling ko, mahihirapan si Prymer na magkaboyfriend" nakangising sabi ko sa kanya. Tulog na ang anak namin, nakaharap ako sa vanity mirror habang sinusuklay ang buhok ko. Nasa likod ko si Piero, nakaharap sa kanyang laptop. Tiningnan ko siya mula sa salamin. Muli akong napangisi ng makita ko ang pagtaas niya ng kilay sa akin.
"Hindi magboboyfriend si Prymer" masungit na sabi niya sa akin kaya naman napaawang ang bibig ko.
"Hindi mo mapipigilan iyon Piero. Wag kang masyadong strict sa anak natin paglaki niya. Baka gayahin ka niyan" pangaasar ko sa kanya. Bumigat ang tingin niya sa akin, naramdaman ko ang paginit ng aking magkabilang pisngi.
Matapos kong suklayin ang buhok ko ay lumakad ako papunta sa kanya. Diretso pa din ang tingin niya sa akin na para bang may hindi siya nagustuhan sa sinabi ko. Umupo ako sa sofa katabi niya.
"Ano ulit yung sinabi mo?" Masungit na tanong niya sa akin. Bumaba ang tingin ko sa kanyang laptop. Hindi din nagtagal ang tingin ko duon dahil para akong nahilo sa mga nakita kong graph. Ang komplikado naman nung ginagawa niya.
Sinalubong ko ang kanyang titig, imbes na matakot ay inihilig ko na lamang ang ulo ko sa kanyang balikat. Napangiti ako ng marinig ko ang mumunting mura nito. "Alam mo talaga kung paano ako aamuhin ano?" Pangaasar niya sa akin.
Hindi ako imimik, nanatili akong nakahilig sa kanyang balikat. Kung mabubuhay ako ulit, si Piero pa din ang pipiliin kong mahalin. Hindi ako magsasawang lumaban para maranasang mabuhay ulit para sa kanya. Naramdaman ko ang paghalik niya sa aking ulo.
"Aalis ako bukas, dadalawin ko sina Papa. Tsaka pupuntahan ko din si Mommy" pagpapaalam ko sa kanya. Naramdaman ko ang marahan niyang pagtango.
"Sasamahan kita"
Napaayos ako ng upo para magkatapat kami. Nagtaas siya ng kilay sa akin. "Wag na, alam kong busy ka. Kaya na namin iyon ni Prymer" pagtanggi ko sa kanya. Kahit sina Daddy alec at kuya tadeo ay busy din.
Nakita ko ang paghaba ng kanyang nguso. "Ayoko, gusto kong sumama" laban niya sa akin.
"Pero Piero..." pagsuway ko.
Hindi siya nagsalita. Ibinalik niya lamang ang tingin niya sa kanyang laptop. Muli siyang nagseryoso habang tinitingnan ang powerpoint duon. Hindi ko mapigilang mapatitig sa kanya sa tuwing nagseseryoso ang kanyang mukha, mas lalo siyang gumagwapo. Mas lalong lumalakas ang dating niya.
"Hindi naman ako tatakas sayo ah" laban ko. Dahan dahan kong nakita ang pagtaas ng isang sulok ng kanyang labi. Nanuyo ang lalamunan ko ng makita ko kung paano niya dilaan ang lower lips niya para basain iyon. Bumaba ang tingin ko sa kanyang adams apple. Bayolente iyong nagtaas baba.
