Yazgı

21.Bölüm

Ömerden

Annemgille biraz daha vakit geçip odama çıkmıştım
Annemde hafsada benim hemen kabullenmeme şaşırmış  olsalarda kalbimin bir köşesinde bir soru işareti vardı  bukre aynı hafsaya benziyordu  narin tertemiz bir kalbi vardı çocuk ruhluydu hafsanın 3 cümlesinden birisi bukreydi bukreyle anılarıydı  o kadar güzel anlatıyordu ki bukreyi etkilenmemek elde degildi sadece korkuyordum bukreye layık  olamaktan bu yüzden  de aklıma böyle  bir düşünce  geldigi zaman  senden  daha iyilerine layık diyip bu düşünceleri savıyordum
hafsanın ve annemin düşüncelerini  bilmeden ikiside beni  bukreye yakıştırıyor ve güzel  bir çift  olacağımızı düşünüyorlardı  ama asıl olan bukre ne diyecekti korkunun  ecele faydası  yoktu   sonradan pişman olup kafayı vurmaktansa kabul etmese bile bana düşeni yapmaktı bundan bir  kaç ay öncesine  hiç böyle  dertlerim yoktu evlilik  kim ben kimim derdim şimdi  ise hayatımın  asıl konusuydu bukre kabul ederse evleniyordum  24 yıldır bekarlıgım bitiyordu evlilik bir ömür demekti emek demekti zor ama kıymetliydi şunu çok iyi biliyorum ben babam gibi olmayacaktım daha herşeyi yeni yeni öğreniyordum geçmişte hatalarım vardı eksiklerim vardı bunları düzeltecektim en önemliside artık bir davam bir amacım vardı Rabbimin rızasını kazanmak belkide bu yolda bana hediye olacaktı bukre

Yatsı namazımı güzel bir şekilde eda ettikten sonra şükür namazımıda kıldım ara sıra kaza namazlarımdan sonra şükür namazları kılıyordum

Rabbim hem bana hidayeti nasip etti kız kardeşimi annemi nasip etti hiç bir şey olmasa benim insan olarak yaratmaya değer gördü hem şükür namazı ve dua kul oldugunun aciz oldugunun sadece güç kuvvet ona (CC) ait oldugunu nefsimize kabullendirmenin en iyi yoluydu
Tesbihimi çekip hayırlısı hayırlısının olması için dua etim biraz açıp elifba baktım kurana geçmeme 3 4 ders kalmıştı  1 saat elifbayla uğraşmıştım artık gözlerim kapanmaya başlayınca bıraktım  heyecanla çokça huzurla uyuku pozisyonuna geçiş yapmıştım çoktan

---

Sabah işe gitmek icin her zaman gibi sabah namazından sonra uyumamış canla sahile yürüyüş  yapmıştık eve   geldigimde anneme selam verip direk odama çıkıp duşumu aldıktan  sonra  aşağıya indiğimde sofrada gözü  yarı açık  uykulu hafsayı  beklemiyordum

- hayırdır cimcime sen normalde bu saatlerde uyursun

- bugün büyük gün ondan birlikte yapalım diye düşünmüş annem kahvaltıyı

- anlamadım

- inanmıyorum ömer bukreyle bugün konuşacagım ya

- haa o mesele ( sanki sabaha kadar heycandan uyayamayan ben degilim )

Masadaki yerimi alıp  yumurtayı tabağınma almak yerine hafsa gibi davadan ekmekle bandım ikiside  bana tip tip bakıyordu  gülmemek için zor tuttuyordum kendimi

- oğluşum düşündün demi eminsin

-  bilmiyorum ki anne

- hah bulmuş güzelim kizi

- hıh  ben yakışıklı degilmiyim  ben senin ikizinim beni savuncana bukreyi savunuyorsun hem

- o başka bu başka bir kere yani ben boş boşuna mı uykumdan oldum

- kafam karıştı be çocuklar ben anlamıyorum dilinizden didişmeyi bırakında cevap verin ömer oğlum sen olayın  ciddiyetinin  farkındasın demi

-  sen merak etme annem  ama azıcık  zaman ver bana ben biraz daha düşüneyim

- tamam oğlum sen yerli yerince düşün yeter ki olursa nasip olmazsada nasip