Time(GxG) [SeulRene]

Epilogue

Kharen Blue's POV

"Baby!" Napalingon ako at napangiti sa tumawag sa akin

"Beautiful as ever. Ready na ba sila Mom?" Tanong ko sa babaeng nakayakap sakin ngayon

"Bolera! I think so, kinakabahan ka ba?" Ngiting tanong niya

"No, as long as you're with me" Ngiting sagot ko tsaka siya hinalikan sa noo

"Umagang kay tamis naman" Nagulat kami at napalingong dalawa

"Loko!" Saway ko kay Khara

"Ang alam ko kasal ni Jay ang pinunta natin dito, bakit parang kayo yung ikakasal?" Asar niya samin

Tumawa kaming dalawa tsaka kami naghiwalay at lumapit ako kay Khara para yakapin siya

"I miss you kiddo" Sabi ko tsaka siya niyakap

"Oh stop calling me that! I miss you too ate" Saway niya and emphasizing the word ate

"You're still our little Khara!" Sagot ko at ngumiti lang siya tsaka umupo sa upuan

"Where's your Fiancée?" Tanong ng girlfriend ko kay Khara

"Ako yung nandito, iba hinanap" Malungkot na sabi ni Khara tsaka kami tumawang dalawa

"Di ka pa din talaga nagbabago buti natitiis ka ni Irene!" Sigaw sa kanya ng Girlfriend ko

"Ikaw din Ate Sab di ka pa din nagbabago buti natitiis ni Blue bibig mo" Sagot naman ni Khara tsaka ito tumawa at ako tinikom ko bibig ko para pigilang tumawa

Yes, you all read it right. Sabella is now my girlfriend. Actually we are hesitant to admit our feeling at first kase nga we thought that Tita Marina and my Mom was actually sisters pero hindi pala. So when I knew about that, kinuha ko agad yung chance na yon to admit my feelings to Sab and that's how we start 2 years ago.

Nung una nahihiya kami kase syempre lumaki kami na akala namin magpinsang dugo kami. Tapos may history pa kami dati nung bata na she had a crush on me. Who wouldn't love Sab? Hindi ko napapansin simula dati pa lang kung paano niya ko alagaan. Nung mga panahong nasa states ako at in comatose pa sinabi sa'kin nila Mommy kung paano ako bantayan ni Sab. Then she helped me fully closed the book and create a new story of my life. Sab is what I actually prayed for. Sab is my new beginning.

Hindi ko lang siya napapansin dati pero nandyan siya lagi sa tabi ko. Even in my worse and best events in my life andito siya sa tabi ko. The day I actually realize thay I like her is when she thought na nasaktan ako dahil my twin proposed to Irene asking her to be her fiancée. Akala niya nasaktan ako nung lumabas ako sa bahay. But I just realized something.

F L A S H B A C K

"Blue!" Sigaw na tawag sakin ni Sab

Napatigil ako sa tapat ng gate namin tsaka siya nilingon

"What?" Takang tanong ko

Bigla niya akong niyakap ng mahigpit

"It's okay Blue, alam kong nahihirapan ka pa din. Alam kong masakit pa din per---"

Nilayo ko siya sa pagkakayakap niya sa akin and I looked at her confusingly because I don't know what is she talking about.

"What are you saying?" Tanong ko