Time(GxG) [SeulRene]

33

Khara's POV

"Yes Mom Otw na ko" Sagot ko then I ended the call

Pagbukas ko ng pinto nagulat ako sa nagsalita

"Aga mo ata?" Biglang salita ni Gm

"Andito na sila I need to go malayo layo pa kaseng byahe eh" Sagot ko then I hugged her

"Oh bat lumalambing ka" tawang saway niya

"Wala lang baliw! Osige na alis na muna ko. Di pala din ako muna makakapasok baka kase sa bahay kami nila Tita magstay" Sagot ko

"Sige sabihan ko na lang prof natin. Ingat Khara!" Sabi niya kaya ngumiti ako at tuluyang umalis

Pumunta agad ako kila Tita Ina and Song so sila ang kasama ko para sunduin sila Mom and Mommy

"Sorry napatagal napagod kase ako sa work kagabi" Sagot ni Tita Ina kase antagal niyang nagising kaya tumawa lang ako

"Okay lang po Tita actually sila Mom nga yung istorbo" Sagot ko din habang tumatawa

Habang nasa kotse natulog muna ko si Tita Marina naman ang nagdadrive and obviously masakit ang ulo ko hangover ba naman araw-araw tas bullshit di ko pa din siya malimutan

It's 5 am in the morning ng nagdrive thru kami sa mcdo and Tita Song wake me up soI said what I want then syempre byahe ulit wala namang traffic kaya mabilis lang kaming nakarating pero habang nasa byahe na hot seat ako

"Did you do well in School?" Tita Song asked me

"I think naman po hehe" Sagot ko kahit minsan napapaabsent talaga ko dahil sa mga gimik ko

"That's good! By the way graduation ni Jay next week sakto talaga uwi nila Mommy mo" Sabi ni Tita Song and of course may accent ang tagalog niya and it's cute kaya napapangiti ako

"Gising na pala kambal mo iha?" Tita Marina asked kaya napatigil ako

Masaya siguro yun kase makikita niya na pinakamatagal na niyang inaantay

"Yes po Tita kase sabi ni Mommy Tiffany kapag okay na si Blue uuwi sila and I think that's an answer" Kamot ulo kong sagot

"Baket? Di mo ba sila nakakausap?" She asked again

"Nakakausap... si Mommy Fany lang" Sagot ko then tumingin ako sa street lights

Di pa rin kami okay ni Mom I think sobrang mali ba ng nagawa ko and until now she's cold to me?

"Di pa ba kayo okay ni Kim?" Tita Marina asked but I didn't answer because I don't want to talk about it

"Hon don't ask that she's not comfortable" Tita Song answered her then tap my legs

"Sorry iha ha? Napansin ko kase na si Tiffany lagi ang kausap mo. I will talk to her kase mali na ginagawa niya, you're still her daughter she needs to stop her anger issue to you" Sabi ni Tita Ina kaya napangiti ako

"Thank you Tita" Sagot ko then eventually malapit na kami sa airport an my heart beat feels so fast na kaya niya ng lumabas in its own

"Dito ko kayo ibaba then park ko lang to Hon" Sabi ni Tita Ina sa amin kaya bumaba kami

Im so exited and of course scared and I don't even know why

"Are you okay?" Tita Song asked

"Yes tita I'm ready" Sagot ko kaya napaisip ako habang nagaantay kami

Si Irene kaya ready? Isang buwan kaming hindi nagkita pero kapag naririnig ko pangalan niya iba talaga yung tibok ng puso ko

Irene puro Irene isang buwan akong umiinom, isang buwan akong nagsubok na kalimutan siya and guess what? Walang nangyari shit lang nalalasing lang ako

Isang buwan din siyang nagsubok kausapin ako but no I just answered her na I'll contact her if the real Blue is here and she just said thank you so I didn't reply tho

Sa isang iglap nang pagiisip nagising ako sa isang matinding yakap

"Hi!" Sabi niya... Sabi ng kakambal ko then I saw Mom and Mommy looking at us

"Hey Blue!" Masayang bati ko and her hair was short siguro kase sa operation and treatment niya

Bumitaw muna ko then Mommy hugged me first then nagulat ako dahil after that Hug Mom hugged me to... My Mom Kim Smith that I never expected na yayakapin ako

Tapos ayun beso beso sila nila Tita and dumating na din Si Tita Ina kaya nag kakwentuhan muna lahat kami

"Good you're healthy and gaining weight dito" Sabi ni Mommy Tiffany kaya napangiti

"Kaya nga Mommy eh and si Blue din naman Mommy ah!" Tawang sabi ko tas inakbayan ako ni Blue

Nagtatawanan at kwentuhan lang kami hanggang makapasok ng sasakyan pero medyo di nagsasalita si Blue and I asked her kase parang awkward siya

"Okay ka lang?" Tanong ko kay Blue because I felt that tahimik siya and it's not unusual to her

"Mommy told me na kamukhang kamukha daw talaga kita" Nagulat ako sa sinabi niya? Like what? I don't understand this

"Syempre Kambal mo ko! We're twins kaya!" Tawang sabi ko per biglang nanahimik sa loob ng car

"Uhmm what? Did I say something wrong?" I ask them

"She don't know us... when she woke up" My Mom Kim said kaya parang nanigas ako sa upuan ko

WHAT? I STILL DON'T UNDERSTAND EVERYTHING. AS IN EVERYTHING.

"Sa tagal ng pagkatulog niya hindi niya na kaya pang tandaan ang lahat. Sabi naman ni Doc its either permanent na yung pagkalimot niyo or pwedeng bumalik" Malungkot na sagot ni Mommy

Napatingin ako sa kakambal ko. So that's why medyo nagbago siya

Nasaktan ako bigla... sobrang kirot ng dibdib ko, because of me my twin had this, she experienced this bullshit na sana ako na lang ang nasa posisyon niya

I'm shocked when someone hugged me and napalingon ako it's my twin

"It's okay Khara don't cry sila Mom and Mommy pinaalala ka nila sa akin every single day. Lagi kong tinitignan pictures natin and I know it's you because I felt na may connection tayong dalawa" Ngiting sagot niya at napayakap na lang ako

Her golden heart hasn't change... kung gaano siya kabait dati hanggang ngayon I can feel it

"Oh by the way doon na lang muna tayo magstay kila Tita mo. I will call your school na lang to remind them that I need you until tomorrow" Sabi ni Mom kaya napangiti ako

"So how many months na gising ka na?" Naiiyak la din ako kahit kausap ko na siya

"Wala pang months but almost a month na din" Sagot niya

"That's good buti nakalabas ka kaagad?" Takang tanong ko because hello? Ilang taon ka ba namang hindi gumagalaw at tulog and of course your life is 50/50 kaya hindi ka talaga agad agad papalabasin

"Hay nako anak iyang kapatid mo kase super exited na makita ka kaya nagpatherapy agad kami for her physical of course talking skills hindi naman niya nalimutan and that's a good news for us" Sagot ni Mommy

Napangiti naman kami sa isa't isa ni Kharen

"And I'm so happy that I finally meet you" Natutuwang sabi niya kaya hindi ko maisawang maiyak lalo na't ilang taon mong inantay na maramdaman mo ulit na may kapatid ka

"Nakakailang iyak ka na" Asar ni Tita Ina kaya natatawa ako habang umiiyak and then she hugged me again and I hugged her back

Napaisip ako bigla...

What would Irene will react when she knows about this?

And what would I'll do?

Arghh my braincells! Gumana ka!