Time(GxG) [SeulRene]

39

Kharen Blue's POV

"What does it feel?" someone asked me out of nowhere

Napangiti ako pagkalingon ko sa kanya

"Ewan ko kung bakit ang gaan ng pakiramdam ko" I smiled then I offer my coffee to her

"Thanks, but Sigurado ka ba sa desisyon mo?" she asked again

"Oo naman sobra. Nakita ko kung gaano sila kasayang dalawa at gagawin ko ang lahat wag lang masira yung mga ngiti at saya sa mga mata at labi nila" I answered

"Alam mo Blue hindi ko akalain na makaka move on ka talaga kay Irene" tawang sabi niya

"Hahahaha ako din actually akala ko habang buhay akong makukulong sa nararamdaman ko. I mean grabe yung nangyari sakin this past few years" Sabi ko tsaka ako tumingin sa gulat niyang mukha then she asked

"Ha? What do you mean? Wait naaalala mo na?" Takang tanong niya

"Actually sa first few weeks akong gising wala as in wala pero ayun temporary amnesia lang ang nangyari and I'm thankful tho ayaw ko malimutan yung mga bagay na nagturo sakin para maging malakas ako ngayon" Sagot ko

"So?? Ano yung mga nakaraang weeks?? What does that mean? Shit you tricked us?" Gulat at kunot noo niyang sabi

"Sab I know I lied about my amnesia and I'm sorry about that but it was actually my Mom's decision and plan. At first ayaw ko kase alam kong magagalit si Khara of course kayo din pero sabi ni Mom gawin ko for Khara para magbago naman siya pero naniniwala naman ako na nagbago na sya when she met Irene"

"So paano na gagawin mo? Pano mo sasabihin sa kakambal mo yan?" She asked

"I don't know? Pero I will talk to Mom first before I confess to Kha. Let them enjoy their night" I answed and looked at the moon

"Do you still love her? Or kahit onti may nararamdaman ka?" Tanong niya ulit kaya napangisi ako

"Sa araw araw kong pagbabantay sa kanila hahaha I know everything. I know the way Grace told me about how Irene was madly inlove with Kha I know I need to let her go. She always has a place, here" Sabi ko tsaka tinuro yung puso ko

"Kahit na naoperahan na to it still functioning well hahahaha and gusto ko muna ngayon ipahinga to. Hindi lang dahil sa nasaktan ako at naoperahan ako pero siguro dahil wala pa kong nakitang higit sa kanya. I mean Irene is Irene everyone loves her she's too perfect but I know kahit na minahal niya ko we will never work siguro kami yung pinagtapo lang kaso bawal eh kaya hanggang tagpo lang kami hanggang dito lang kami. Pero I accepted it and I respect their relationship now" Nasa puso kong sinabi kase kahit na nalaman ko na minahal ako ni Irene parang pakiramdam ko minahal niya ko dahil hinahanap hanap niya yung presence ko yung mga bagay na iniwan ko dati na tumatak sa kanya

"I don't love her now the way I love her before but I know I finally have this peace of mind and peace in my heart" Then I smiled remembering the memories I had with Irene

"Thank you Blue" Niyakap ako bigla ni Sab

"Ha? For?" I asked

"For being strong. Thank you kase lumaban ka at buhay ka tapos wala ang matured mo lang ngayon and Im proud having a c-cousin like you" Sagot niya kaya napangiti ako

"No Sab ako dapat mag thank you. For visiting me sa ibang bansa just to make sure im okay sa pagbantay sakin minsan sa hospital nung mga sembreaks mo. Ang layo layo natin pero bumabyahe ka ng napakalayo just for me" I said