Can't See the End [Seventeen Series 1]

Chapter 4

Chapter 4

I can still remember the first time that our parents introduced us with each other. I was one of the most awkward moments for me. A stranger was introduced as my fiancé. I'm a hopeless romantic type, gusto kong maranasan makipag-date at ikasal sa taong gusto ko. Pero dahil anak ako ng parents ko, malabong mangyari yun.

Magkakaharap kaming lahat sa hapag-kainan sa bahay namin. Masayang nag-kekwentuhan ang mga magulang namin tungkol sa pulitika. Power. 'Yan ang rason kung bakit nila gustong maging isang pamilya. At kaming dalawa ni Steven? Accessories. Isa kami sa mga bagay parang mapakalas nila ang kapangyarihan nila sa bansa. My parents were really into politics, at yun ang bagay na hindi ko sa kanila namana. Ako? Gusto kong maging architect. Plans, iyon ang gusto ko.

"...your plans?" I was spacing out at iyon lang ang narinig ko sa tanong sakin ng presidente, ang tatay ni Steven.

"Plans?" Ah yes, plans... gusto ko pong makapagtayo ng firm." Sagot ko.

"Nabanggit nga sa akin ng Papa mo na graduate ka ng Architecture. Kelan ka magboboard exam?"

"Siguro po ay after kong mag-apprenticeship, 3 months na lang naman po. Then mag-rereview na ako for Board."

"Then it'll be nice to team-up with your fiancé sa business."

"Po?"

Narinig ko ang awkward na pag-tawa ni Mama. "I am sorry. Nakalimutan ko palang banggitin sa anak ko na Engineer si Steven."

I was surprised by a little at lumingon ng bahagya kay Steven na katabi ko ngayon. "Really? Engineer ka pala?"

He smiled. "Well, yes. Kaya ako ang nagmamanage ng construction firm ng family namin."

Napa-oh na lang ako dahil wala na rin naman akong maisagot. Bakit pa ba ako magugulat? Anak siya ng president ng bansa at isa sa pinaka-mayaman.

Nguniti na lang ako nang tipid sa kanila. I don't like the idea na makipag-team up sa business ng mga Choi. Kung magkakaroon man ako ng firm, gusto ko 'yung ako ang nagsimula, sa sarili kong pera at pagsisikap.

"Anyway. Naisip pala naman ni Seung Ri ni sa bahay muna namin sila tumira after nilang ikasal. Is that okay with you?"

"Oo naman. Walang problema. Besides kailangan nila ng gagabay sa kanila sa mga unang taon ng kanilang buhay-mag-asawa. Malaking adjustment ang kailangan nilang gawin, and I hope maituro ninyo rin sa anak ko. I hope you grant my favor." Sagot ni Papa.

May point din naman si Papa, it'll be uncomfortable to live with someone that I barely knew, na kami lang dalawa. Sana lang talaga ay madaling pakisamahan ang pamilyang ito.

"I know that this marriage is just a set-up pero sana magkakilala kayo ng mabuti, and fortunately ay magkabutihan. Para naman magkaroon din kami ng apo. Hindi ba, Mr. Kwon."

"right." Lahat sila sa loob ng silid ay masasarap ang tawanan, except for us two. I lowered my head and played with my fingers. At si Steven? Pilit na ngumiti bago uminom ng wine na nasa harap niya.

"Bakit hindi na nila simulan na magkakilanlan ngayon?" ani ng presidente.

"Tama ang Papa mo, anak. Why don't you go two go out kahit sa garden and spend some time alone together?" Mrs. Choi suggested.

Lumingon sakin si Steven and ngumiti. "Is the idea fine with you?" he asked.

I awkwardly answered "No problem. Let's go."