Chapter 11

1 1 0
                                    

Nang mamatay si Freya ay durog na durog ako iyak ng iyak buti nalang anjan family ko at dinamayan ako akala ko magiging masaya na ako ng tuluyan pero wala ganun pa din pero din ko masisi si God dahil alam ko kung bakit nangyari ang lahat ng to

It's been 10 years simula ng mamatay si Freya at I am 25 years now isang Teacher

" Sir wala po ba kayong naging Girlfriend after pong mamatay ni Freya?" tanong ng estudyante ko
"Wala "nakangiti kung sabi
"Bakit po?" sabi nito
"Di ko alam kasi pakiramdam ko anjan pa din si Freya at kasama ko siya habang buhay" sabi ko na nakangiti
"Ang ganda ng storya mo Sir"
"Oo nga sir"
Sabi ng mga estudyante ko
"Maganda nga kaya kayo mag-aral kayo ng mabuti dahil soonest gagawa kayo ng sarili nyong kwento sa buhay" sabi ko
"E sir nagtataka lang po ako bakit po everytime na masaya ang isang tao may nangyayaring malungkot?" takang tanong nito
"Alam mo ba noong mawala ang kapatid ko sinisi ko ang sarili ko kasi di ko siya iningatan pero after nun magagal na panahon nakilala ko si Freya maybe siya yung saya sa malungkot na nakaraan ko kahit madalian lang at ng mamatay si Freya ito andito ako sa harap ninyo nagtuturo at sa paraan na yun sumasaya ako" sabi ko habang nakangiti
"Eh sir di ko gets" sabi nito at tumawa
"Sa buhay kasi di puro saya may lungkot din sabi nga nila the best experience is the best lesson at kahit man may mawala ay may darating yan at magiging masaya ka nanaman that's life" sabi ko
"Oo nga sir tama" sabi nito
Nagtawanan kami at lumabas na ako sa Room na tinuturuan ko at pumunta sa Canteen parang inalala ko ang nakaraan si Freya at Ako dito mismo sa canteen na to at sa school na una ko siyang nakilala at sa School na nagtuturo na ako.

The End

Winter Coat Memories Where stories live. Discover now