---Als het boek af is, worden de eerste 30 delen herschreven!---
Myra Evans. Eén van de twee overlevenden na een brute en dodelijke aanval op haar familie diep in de bossen. Bedolven onder de geuren en beelden van de dood, angst en verrotting vlucht...
Deel 140: Meteen wuift hij met zijn hoed naar ons toe en landen zijn ogen in het bijzonder op mij voordat hij nogmaals zijn hoofd knikt. 'Nog een fijne vakantie toegewenst, jongeren.'
Een koor aan afscheidsgroeten klinkt er door elkaar heen voordat hij de keuken verlaat en laat ik me daarna bijna als verlamd tegen het aanrecht aan vallen.
'Wie gaat er mee naar het strand!?' Roept de bekende en krachtige stem van niemand anders dan Nikita die haar rol als Bèta vrouw goed op zich neemt. Grinnikend schud ik mijn hoofd terwijl ik overeind kom vanuit mijn luie positie op de bank.
'Ik ga mee,' mompel ik op een rustige toon en zie ik haar breeduit naar mij grijnzen terwijl ze een duim omhoog steekt.
'Dat is één. Wie nog meer? Komaan, luiaards!'
Zacht lachend hoor ik iedereen dan toch alsmaar nog overeind komen en achter haar aan slenteren. Het is al een voordeel dat ik vanochtend al een bikini aan heb getrokken toen ik daar de tijd voor kreeg. Amber durft nu al op een kamer te slapen met soms Laura bij haar of - gek genoeg - met een t-shirt van mij. Omdat ze mij nog steeds als een soort alfa ziet.
Een paar minuten later lopen we dan toch al zacht kletsend over het mulle zand naar de branding toe, waar het water al eraan komt spoelen. Vandaag is weer zo'n fijne dag met de zon die hoog aan de wolkeloze hemel staat. Voor mij zie ik hoe Nora en Jochem elkaar aan het plagen zijn door elkaar nat te spetteren met het aanspoelende zeewater. Grijnzend kijk ik toe hoe ze zich net als kleine kinderen gedragen totdat ik plots een arm van Kai over mijn schouders heen voel hangen. Meteen kijk ik alert op omdat ik er geen zin in heb om tegen mijn wil, nat te worden.
Voorbereidend kijk ik op in het gezicht van een licht ondeugende grijnzende Kai, voordat hij zijn blik laat veranderen in die van liefde.
'Ik moet het je zeggen, ik ben blij dat ik je terug heb in bed. Alleen met zijn tweeën,' fluistert hij zacht in mijn oor waardoor ik een rilling van genot over mijn rug voel lopen en ik daarna naar hem opkijk met een luie glimlach.
'En over zijn tweeën gesproken..., het lijkt me leuk om eens een wandeling te maken iets verderop? Denk niet dat de anderen mee willen omdat ze de pier niets aan vinden, maar schijnt dat wel de beste plaats om parels te vinden. Wat vind je ervan?'
'Parels!?' Roept er plots een stem, maar is het niet van mij. Verbaasd en licht geschrokken draaien we onze hoofden om en zien we Erica net langs ons heen huppelen om zich vervolgens voor ons om te draaien en achterstevoren verder te lopen.
'Zei je echt parels? Wat lijkt dat mij gaaf om ze te vinden,' zucht ze dromerig waarna ze me licht smekend aankijkt en ik daardoor op mijn beurt naar Kai opkijkt, die zacht lachend zijn hoofd begint te schudden.
'Eh, ja. Parels inderdaad. We kunnen er morgen eventjes naartoe kunnen gaan.' Mompelt hij ergens toch verslagen terwijl hij de arm rondom mijn schouders lichtjes aantrekt. Enthousiast knikt Erica haar hoofd voordat ze zichzelf met een huppel omdraait en steviger door begint te stappen om naast Nikita te kunnen lopen.
'Zo veel moeite voor even tijd met zijn tweeën,' mompelt hij zacht waarna hij een zucht slaakt en begin ik kort te grinniken.
'Ach, ons tijd komt nog wel. Hopelijk.'
Met een glimlach kijkt hij op mij neer en geeft hij mij een knipoog.
'Vast wel.'
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
