Ang Tipo Kong Lalake!? (COMPLETED)

Chapter 71 Recovery Sunday

Charles’ POV

Nasa loob lang ako ng kwarto ko sa bahay ni dad.... 8 na ng umaga... parang hindi naman ako natulog.... kagabi, nakarating na ako ng mga 10 pm dahil traffic sa dinadaan ng mga sasakyan kagabi...

Ang saya nga sana maglakad sa busy crowd kagabi ang ingay, andaming pagkain at Masaya ang lahat parang ako lang ata ang hindi galit, sakit at kalungkutan ang pista ko kagabi at hanggang ngayon...

Pero paano ba magpatawad hindi kasi ganun kadali yun ehhh, alam nila na ayun ang gusto ko na makulong ang may sala sa ginawa kay Mom pero yun din pala ang dahilan kung bakit lalong masisira ang buhay ko at mawawala ang mahal ko sa buhay....

I miss her so much...

Miss all the little flirting around....

Miss all the naughty things....

Miss all her clumsiness and her smiles....

Miss her face....

I just miss her....

Galit man ako sakanya pero mahal ko parin siya, but I know na magtatanga tangahan lang ako kung babaliwalalin ko yung ginawa niya.... pinipigil kong maiyak... pinipigilan ko ang sarili ko sa mga bagay na nagpapaalala tungkol saaming dalawa....

Magpapakamanhid nalang ako sa school kapag nakikita ko siya, total 3 months nalang at graduation na I can start a new chapter of my life.... without her...

Mas nanaig ang galit ko sa kanya yung tipong ayoko na siyang kausapin makita..... sobra trinaydor niya ko ehh..... niloko at pinaglihiman.... kailagan kong maging tough.....

“Toktoktoktoktoktoktok!!!” biglang may kumatok its either Dad or the maid....

“Charles gising ka na ba?”..... boses ni dad.... pinabayaan ko nalang siya kumatok ng kumatok diyan, i just pretend that im still asleep....

Pero biglang bumukas ang pinto.... may susi pala siya....

“Dad” sabi ko lang then umupo ako sa higaan....

“Kala ko nag suicide ka na ehh”... dad said...

Then he chuckled...

“Kumain ka na baba ka na dun, ahh gusto mo bang pumunta doon sa Lola mo? Last day niya ngayon bukas na siya alam mo na ike-cremate yung iba itatabi natin  sa mom mo at yung iba isaboy natin”....

“itabi na lang natin siya kay Mom para magkasama na sila”....

“sige, alam mo Charles hindi ibig sabihin na kapag mamatay ay mawawala, nadyan parin sila hindi mo lang sila makikita pero diyan sa PUSO mo they will stay there forever wala kang kasalanan sa nangyari sa Lola mo, napakulong na ang may sala sa pagkamatay ng mom mo, mukhang magiging ok na tayo? at kahit pa nalamaman mo na ang mahal mong babae ay ang ama niya pala ang nakapatay sa mom mo someday makakarecover ka kahit wala siya, mahaba pa ang oras at ilalagi mo sa mundo Charles hindi mo masasabi”... dad said....

“May gusto pa akong sabihin Charles, I know hindi ako naging matinong ama para sayo, simula ng mawala ang mom mo nagkadaloko loko ang buhay ko nandyan muntik ng mawala ang ibagnshares ng company saakin, nadyan muntik akong mawalan ng puwesto sa opisina at ito napabayaan ko ang nagiisa kong anak, mapapatawad mo pa ba ako Charles, alam ko naman na nagkamali ako inaamin ko yun”....

“Dad hindi ganun kadali yung mga ginawa mo saakin, halos na ata ng sakit naramdaman ko, the pain of losing, rejecting, ignoring, hopelessness at mangulila sa taong mga mahal mo, dad ikaw nalang ang magulang pero for 10 years para kang namatay, oo dad sinuportahan mo ako financially pero dad you are more important than money, may maganda nga akong damit, alahas, gadgets, kotse, scooter at kung anu ano pa pero wala akong magulang at nahanap ko yun kay Lola Tina at kay Amy, kaso yung bagay palang magpapasaya saakin na nahuli na ang kriminal na pumatay kay Mom yun  din pala ang mas higit na magpapabulusok ng buhay ko papaibaba Dad can you imagine how I survived and surviving those things buti hindi ako nagkaroon ng sakit sa utak sa dami nun” nakitang kong naluluha si dad I feel i’ve hurt his feelings pero totoo naman ehh.....