Chapter 23

4.2K 152 40
                                    

Chapter 23

AMINA

Napatulala ako sa di namin inaasahan na bisita. He’s here. He’s really here! I was standing there dumbfounded and speechless and he was there piercing his eyes through me scanning my whole soul. I can’t believe his here! Hindi ko inaasahan na mahahanap niya kami. My breath became raspy and rough. It’s been an ages ago since we see each other and I admit, I had missed him. I am so happy that he came back. I was preoccupied until it abruptly sinks in my head that he was standing right in front of me. “Min, I’m back” – he said with a smile in his face.

“You’re back” – I whisper as I hugged him tightly and scream his name. “Tristan!” – I happily yelled his name. “You’re really baaackkk!”

He chuckled and lifted me through air and shout also. “Miiiiinnn!” He put me down and looked in my face. “Woaaah! It’s been a while. Kumusta?” – He asks. I smiled at him. “Ikaw nga, t-teka… paano mo nalaman na dito ako nakatira at kailan ka pa nakabalik? Ang daya mo, hindi mo naman sinabi na babalik ka na dito. Di sana nakapaghanda ako. Grabe… Ang tagal nating di nagkita. Namiss kita, sobra.” – I said and once again hugged him. “Ako rin, sobrang namiss din kita and oh look who’s here, is it the mini version of yours? She is so cute. Hi beautiful young lady, what’s your name?” – bigla ay itinukod ni Tristan ang kanyang mga kamay sa kanyang binti upang sa ganoon ay magkapanatay sila ng anak ko. Hindi ko napansin na nasa likod ko na pala si Mina. Siguro ay nagtataka ito kung sino ang kayakap ko dahil halata sa mukha nito ang pagkalito. “Mommy, who is he?” – pagbabalewala ni Mina kay Tristan. Napatawa ako sa sagot ng anak ko dahil sa halip na sagutin niya si Tristan ay inisnaban pa niya ito. I picked her up and kiss her cheeks before answering her question. “Baby, I would like you to meet your Uncle Tristan, he was my dearest friend when Mommy doesn’t have you yet. He was my best friend.” – I answered and looked to Tristan who was happily beaming at my daughter. “Hi I’m Tristan and you are?” Biglang bumaba ang anak ko at nagmano kay Tristan. Tristan and I chuckled to my daughter’s courtesy. She gladly introduced herself. “Good afternoon Uncle Tristan. I am Chrismina De Guzman, 6 years old and I am the only daughter of Mommy Min. You can call me Mina or Ina but not Chris because it was a boyish name so I prefer to called the latter. I am music-inclined that’s why I want to learn piano and violin. I loved books and like to watch horror movies. I love pasta and spaghetti and I hate cockroaches and snakes. It was nice to meet you Uncle Tristan” – she bow and have the ladies courtesy like a princess. I am so impressed to my daughter. Grabe haba naman ng pagpapakilala niya kay Tristan, pangalan lang naman ang tinatanong sa kanya.

“So, it was her, right?” – mariing tanong sa akin ni Tristan. I nod and smiled to him. “Yes, it was her. My angel…” – I said.

“Finally I have met her. Aba, parang kailan lang ah, buhat-buhat ko pa sya bago ako umalis. At ang galing din mag-Ingles! Matalinong bata. Ang bilis din ng panahon, ang laki niya na. At talagang may pinagmanahan nga, di lang sa ina, pati rin sa ama niya.” – pagtutukso sa akin ni Tristan.

“Psh. Will you please stop it? Baka magtanong pa ang anak ko sa mga pinagsasabi mo. Let’s not talk about him, okay?” He laughed quietly and stared to me. “I guess I can take over his position Min, although it was his lost, not mine” – seryoso niyang sabi. I rolled my eyes and smile at him. “You already know the answer.” Bigla ay tumawa sya ng malakas at inakbayan ako. “To naman, di na mabiro. Halika na nga kayo, I have surprises and gifts to you and to Mina. Baby Mina, I have presents for you, would you like to see them?” “Really Uncle Tristan? Mommy did you hear it? Your friend has gifts to me. Yeeey! I’m so happy!” Nagtatatalon sa saya ang anak ko dahil sa sinabi ni Tristan. I leave them in a while at the living room and went to the kitchen. Paghahandaan ko muna sila ng makakain. Now he really came back. Tristan came back. He was my companion and buddy seven years ago when Christopher left me. He became my best friend, body guard and brother. Way back then, he also became my suitor, he was really devoted and loyal to his love for me but he already knew that my heart belongs to someone else and later he didn’t pursue to his adherence instead he stay there for me as a friend. Bilib din ako sa kanya dahil hindi niya ako iniwan noong mga panahon na pinagbubuntis ko pa lang si Mina. Aside to Carmela, malaki rin ang parte sa puso ko si Tristan. Nung nagdadalang-tao pa lang ako at panay suka at pagkahilo ko, he was all there serving me and caring all the time. He was like my husband to me that time, dahil kahit anong pagkain ang pinapahanap ko sa kanya ay agad niya iyon ibibigay sa akin. Mapahating-gabi o tangahaling tapat, kahit anong gusto ko na kainin ay ginagawaan niya ng paraan para maibigay iyon sa akin. He always stayed to my side and never left me. Marami na kaming pinagdaanan. Inakala na nga ng iba na kasal kami dahil sa hindi niya paghiwalay sa akin. Lagi sya nandoon para gabayan ako sa pagbubuntis ko kay Mina. At noong mga panahon na manganganak na ako, lahat ay pinaghandaan niya.  Baby diapers, milk, dress, gloves, kumot, lampin, and even the hospital where I gave birth to Mina. Yung gastusin sa ospital, pinaghatian namin iyon kaya kung tutuusin, malaki ang utang na loob ko sa kanya at pasasalamat dahil kahit na binasted ko na sya, nandoon pa rin sya para alagaan ako. Walang katumbas ang mga ginawa niya sa akin noon. Nanghihinayang din ako dahil hindi ko magawang suklian ang pagmamahal niya sa akin. He was there through my ups and down, though my despair and misery life… he witnessed all my sacrifices and hardships that’s why I really salute and admire him. Inako niya ang lahat ng responsibilidad na dapat ay para kay Christopher. Nahiwalay lang sya sa amin ng anak ko ng pumunta siya ng States dahil may nag-offer sa kanya na doon magtrabaho. He became a vocalist at di nagtagal naging owner na rin sya ng isang resto bar don. Minsanan lang din ang pag-uusap namin dahil he became a busy-man. At kahit na napawalay na sya sa akin that time, hindi pa rin sya nakaka-missed ng pakikipagkumustahan sa akin at sa anak ko. Now, he really got me surprised today. Kaya masasabi kong walang-wala si Christopher kung ikukumpara ko sya kay Tristan.

I was preparing for our food when all of a sudden my phone rings. I saw the caller ID. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. I was here, reminiscing all my suffering and misery together with Tristan yet my mind keeps on saying that my heart still pounding for him. Dapat galit ako sa kanya dahil wala sya noong mga panahon na kailangan namin sya ng anak ko. Hindi niya man lang siguro naisip kung nakaka-kain ba ako ng maayos, kung nakakatulog pa ba ako o kumusta ang pagbubuntis ko sa anak niya. Wala! He’s presence are not there! I should hate him. I should curse him. Ni hindi niya man lang nagawang tawagan ako upang humingi ng kapatawaran sa panggagago niya sa akin but instead I was dumbfounded when I already heard the news na lagi syang may flavor of the month noong nasa America pa sya. Lagi ako umiiyak, walang oras na hindi ako lumuluha ng dahil sa kanya, umaasa na isang araw babalik sya sa amin pagkatapos malalaman ko lang na ang sarap-sarap ng buhay niya doon. Noong mga panahon na sinisinat o nagkakasakit ang anak ko ay di ako magkandaugaga sa pagtatrabaho para alagaan ang anak ko. Isa siyang malaking peste sa buhay ko pero hindi ko pinagsisihan na ibinigay sa akin ng Diyos si Mina kundi yun ay ang makilala sya at maging parte ng buhay ko. So that’s why, naglagay ako ng malaking harang sa sarili ko. I want to learn my lesson from my mistakes. Ayoko na magiging gaga at kawawa sa huli. I don’t want to repeat my mistake. Ang mahalin sya ay isa sa pinakamali kong kamalian sa buhay. I didn’t even notice I was crying, namalayan ko na lang na may nagpunas ng luha ko.

“Why are you crying?” – Tristan asks. I stared to him and gave him a small smile. “Wala, masaya lang ako na bumalik ka. At tsaka, matagal na panahon din na hindi tayo nagkita. Happy lang ako.” – I responsed to him. My phone rang again and I know it was Christopher. Kukunin ko na sana ang cellphone ko para sagutin iyon pero agad na hinablot iyon ni Tristan. Napalaki ang mata ko sa ginawa niya.

“Let me answer this annoying call. Kanina pa kase sya namemeste sa’yo.” – He answered the call.  Napatulala ako dahil sya ang sasagot sa tawag ni Christopher… Oh no! “ Tris….”

“Hello, this is Amina’s husband. Will you please stop calling my wife because it’s very irritating! We are having our love scene here! You are bothering us so stopped calling! ” – He immediately off the phone and looked to me. He was serious this time.

“Min, hindi pa rin ako sumusuko. The fact is, I still want and love you so I came back. I will take the responsibility as the father of Mina. I don’t care kahit hindi ko sya ka-dugo. Mamahalin ko sya na parang tunay kong anak. Alam kong wala talaga ako puwang diyan sa puso mo noong umpisa pa lang but this time, I’ll take my second risk and later, you’ll chose. Me, who loved and cared you so much or him who crashed and shattered your heart for how many times?” – He said and gave peck to my lips before he went to living room again.

*******

HAHAHA! Surprise!!! Ayan, gumana utak ko. Please ginawa ko ang lahat ng makakaya ko para makapag-update. Kaya naman, pahingi ako ng mga komento niyo. Sino nakakaremember kay Tristan? Oh, sino pipiliin niyo? Hashtag niyo naman, makikiuso ako :3 #TeamChristopher or #TeamTristan. Sino ba mas dapat bigyan ng chance? Salamat sa mga walang sawang sumusuporta sa BEGGING FOR MY WIFE’S LOVE. Welcome new followers! Let’s spread positive atoms. God Bless. Votes and comments are so appreciated. Typos and wrong grammars, sarreh!

 

 

Begging For My Wife's LOVETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon