The Bride Capture (SAMPLE ONLY)

(4) Not bad, 35b?

Chapter 4

“Ano ito?” Napatitig ako sa velvet violet box, hindi ko inabalang kunin ang maliit na box na iyon nang inilapag ni Craig sa lamesa ang box. Nasa dining area kami, kasalukuyan kumakain ng almusal. Kahit ayokong makasabay ang lalaking ito ay wala akong choice dahil nagugutom na ako.

“Tingnan mo na lang.” He said before sipping his brewed coffee.

“Ew! Baka may germs iyan!” Nandidiring sabi ko sa kanya. Truth to be told, I was only provoking him. Kahit na clean freak ako ay hindi naman ako kalala. Aw, okay. Siguro kunti lang but that just it. No one can blame me if I freak out kapag madumi!

“May pagka-OCD ka pala.”

“Hoy! Hindi ako OCD!”

He rolled his eyes then smirk at me. One of these days, I will rip off that smirk of his! “Eh anong itatawag ko sa ugali mon a mag-freak na may germs?” Oo nga 'no—ha! As if I would accept that easily! Hindi ako OCD—slight lang naman 'no.

Kumikibot ang mga labi ko. Para kahit naman mapatunayan ko sa kanya iyon na mali siya ay kinuha ko iyong maliit na kahon at binuksan. Halos lumuwa ang mata ko sa nakita. Is this for real? Sure, my mother and Ate Grace really love jewelries which exact opposite of myself. Pero nakakamangha lang kasi dahil hindi ko naman inaasahan na may magbibigay sa akin ng ganitong kamamahalin singsing. A diamond ring. “A-akin 'to?”

“It’s all yours. It’s an engagement ring kaya dapat parati mo iyan isuot.”

My jaw drop on the floor. Geez, isang engagement ring?! Bakit kailangan pa niya abalahin ang sarili niya na bigyan ako ng singsing eh hindi naman ako magpapakasal sa kanya. Itinirik ko ang aking mata bago ko binaba iyong box at mabilis na inubos ang almusal ko.

“Allergic ako sa alahas.” Pagdadahilan ko sa kanya. Narinig ko siyang bumuntong hininga pero hinayaan na lang niya ako sa gusto ko. “But since you insist it ay tatanggapin ko na lang ito.”

“And since when did I insist for you to wear that ring?” His brow arch and darted his eyes on me, weird, but I find it cute when he did that. Oh man, ano ba itong iniisip ko?

Ipinilig ko na lang ang isipan na iyon at tumayo na nang matapos na akong kumain, dinampot ko ang kahon. “Kanina lang.” I stuck out my tongue. “Kawawa ka naman kasi, mukhang patay na patay ka sa akin.”

To my surprise, namula ang buong mukha niya. Hindi ko alam kung tama ba ako o dahil naiinis siya. Iyan kasi ang disadvantage kapag maputi eh, madali lang malaman kung napahiya ba o galit.

“Whatever.” Huh? Iyon na iyon? Hindi man la…ah, bahala na nga siya sa buhay niya. Nagkibit balikat na lang ako, bago pa ako makalayo sa kanya para bumalik sa kwarto ay tinawag niya ako. Tinaasan ko na lang siya ng kilay.

“Wala ka naman gagawin ngayon o sa—“

“Kung hindi mo ako kinidnap eh di sana madami akong ginawa ngayon. Kagaya ng umuwi sa amin.” Iyon lang at inirapan ko siya, imbes na bumalik sa kwarto ay lumabas ako sa mansion niya. Himala na hindi niya ako pinigilan na makalabas, Tsk, kung gusto ko makatakas dito, kailangan kong malaman ang pasikot sikot dito.

Paglabas ko palang sa mansion ay tumambad sa paningin ko ang malaking bakuran niya, sure, nakita ko na ito but I never pay much attention to it. Mayroon fountain, at kahit saan ka tumingin ay mayroon mga malalaking puno at iba’t ibang klase ng mga bulaklak. Masarap sa mata ang lugar na ito. Well, kahit saan ka naman pumunta dito ay maganda parin tingnan dahil kahit saan ka tumingin ay madaming puno. Hm, ano pa kayang magandang lugar dito?

Before I could take another step, someone’s grab the back of my collar and yank me back. “Saan ka naman pupunta?”

Naku naman, wag namna niyang sabihin na kahit dito lang sa bakuran niya ay hindi pwedeng lumabas?