It's my own fault { B brave fanfiction }

x 5

ik loop samen met Jordan achter de directeur (meneer Boskamp) aan naar zijn kantoor. als we er zijn zegt hij dat we plaats moeten nemen gaan we allebei op de stoelen zitten en hij achter zijn bureau. "jongens waar sloeg dat op?" vraagt Boskamp. "ik weet het niet meneer deze jongen duwde me opeens tegen de kluisjes en toen toen wou hij me slaan maar deed het niet en toen kwam Julia me redde en toen deed hij haar hand tussen de kluisjes en toen..."zegt Jordan. "Jordan kap met liegen" schreeuw ik naar hem. "rustig Samuel" zegt meneer Boskamp. ik knik en kijk boos naar Jordan. "nou en toen wou ik hem slaan maar hij duwde me wéér tegen de kluisjes en toen kwam u"zegt Jordan. meneer Boskamp knikt en kijkt me aan als teken dat ik nu mag vertellen. ik zucht en begin te vertellen. "nou er was dus pauze en ik ging naar mn vriendin, Julia, zoals elke pauze, maar toen ik naar haar kluisje liep stond Jordan daar. hij zat telkens aan der, zeg maar zoals der hand pakken of aan der wang, dus ik dacht oke niks bijzonders zoals dat hij haar bijvoorbeeld zoent, snap u?". meneer Boskamp knikt en kijkt naar Jordan. "oke maar  ik deed dus niks en wachtte tot dat Jordan weg was. ik zag ook dat Julia hem negeerde en ik zal even uitleggen hoezo. nou kijk Julia en Jordan zaten bij elkaar op de basisschool. in groep 8  vroeg Jordan Julia. Julia wees hem af en sinds dien pest Jordan haar. elke keer deed hij het als ik niet bij der was en vandaag ook. ik zag hoe Jordan Julia der kluis dichtgooide terwijl hij zag dat der hand erzat. ze begon te huilen en hij liep lachend weg. ik werd boos en duwde hem tegen de kluis." zeg ik. meneer boskamp knikt en zucht. "Samuel wat je hebt gedaan kan natuurlijk niet dat weet je ook toch?". ik knik en zucht. "maar Jordan wat jij hebt gedaan kan al helemáál niet! je word een week geschorst en mag daarna twee weken nablijven" zegt meneer Boskamp boos tegen Jordan. Jordan kijkt hem met open mond aan en probeert een discussie aan te gaan. "geen discussie Jordan en nu ga je naar huis en laat ik je niet meer zien en Samuel Julia is bij de schooldokter daarna mogen jullie naar huis." zegt meneer Boskamp. we knikken allebei en lopen weg. ik loop naar de schooldokter en als ik Julia zie knuffel ik der. ik kijk naar der hand en wrijf zachtjes over het verband heen wat er zit. ze zucht en legt haar hoofd tegen mn borst aan. "kom we gaan naar huis" zeg ik terwijl ik der tas pak. ze knikt en pakt mn hand vast en samen lopen we naar der huis. 

***

ik heb Julia net thuis gebracht en ze zag er zo moe uit dat ik der gelijk op bed had gelegt. ik maak de voordeur open en loop naar binnen. ik trek mn schoenen en jas uit en plof op de bank neer. ik zet de tv aan en kijk op de klok. 'oh het is pas 12;07'. ik zap een beetje en stop dan maar toch op spongebob.
tijdens Spongebob voel ik m'n mobiel trillen en zie ik dat ik een berichtje van Kaj heb. ik ontgrendel m'n telefoon en ga naar onze chat.

hey  bro kom je zo chille heb geen zin om hier te zijn man

ik lees het en begin te lachen. ik stuur terug dat het prima is en dat ik over een halfuur bij hem ben. ik eet en drink snel nog wat en pak dan m'n spullen. als ik alles heb pak ik m'n fiets en ga naar Kaj toe.
als ik bij Kaj ben zet ik mn fiets tegen z'n hek aan en bel aan. "hey bro" zegt Kaj vrolijk en geeft me een (mannelijke) knuffel. ik loop naar binnen en hang mn jas op. "kom je mee naar boven?" vragt hij terwijl hij naar de trap loop. ik knik en sprint hem achterna naar z'n kamer. als hij zijn deur open doet zie je meteen dat ie moet opruimen, maar er komt je ook nog is een geur te gemoet. de meeste mensen vinden het stinken en sommige niet. zoals Kaj en ik...