HAZAN VAKTİ #WATTYS2015

H.V-6

MEDYA:MİRAY   

Hayatım tam anlamıyla alt üst olmuşken girdi oyuna Barlas. O kadar gizemliydi ki kimse ne zaman ne yapacağını kestiremiyordu. Bu gün iyiyse yarın kötüydü yada iyi kim bilir. Onu arkadaşlarımla tanıştırmıştım evet ama o bundan hoşnut muydu bilmiyordum. Belki ona göre değildi böyle şeyler yada ben öyle düşünüyordum. O gece beni alıp bu gece benimlesin dediğinde ne yapacağını kestirememiştim deli gibi merak ediyordum nasıl biri olduğunu yada onu kahkaha atarken düşünemiyordum. Kaldı ki ağlarken düşüneyim. Çok fazla gizliyordu duygularını.

     O geceden yaklaşık 1 hafta Barlas olmadan geçti. Okul başladı ve onu bir türlü bulamadım. Gece beni eve hiçbir şey söylemeden bırakıp gitti. 1 haftadır eski Sanem olamıyordum. Suskundum Barlas olmadanda suskundum ama bu sefer daha kötüydü. Bir yanım eksik , buruktu sanki...

    Oysa o bana bağlanma demişti. Ne yapabilirdim ki bundan başka? Annem ve babam hala fikir değiştirmemişti hatta boşanmak için bir tarih bile alacaklardı. Ben ise annemle başka bir yere gidecektim. Annem günden güne eriyordu. Annemi bir kaç kez ağlarken görmüştüm. Ona defalarca barışmalarını söylemiştim. O ise böylesinin daha iyi olacağını söyleyip duruyordu. Ben artık kafayı yemek üzereydim herşey berbat gidiyordu. Okulda herkes gruplar halindeydi. Eylül ve Cihat Barlas'la o gece nereye gittiğimi sormak dışında başka birşey yapmamışlardı. Biliyorlardı ki daha fazla üstüme gelirlerse patlardım. Çünkü patlamaya hazırdım.

  

 1 hafta okuldaydık sürekli olarak tiyatro kulübü için hazırlıklara katılmıştık. Benim bu durgun halimi düzelten tek şey buydu belki de.

 Tiyatroda kostüm odasında Mİray adında bir kızla tanışmıştım. Ona hiçbir şeyi anlatmayıp yeni bir hayat kurmak istiyordum. Eylül ve Cihat'ı tabii ki bırakmayacaktım. Ama o benim sadece adımı huylarımı bilen bir arkadaş olacaktı. Çok deli bir kızdı fazla çılgındı. Bana hoşlandığı bir çocuktan bahsetmişti. Çok hoşlandığı apaçık belliydi. Fakat çocuğun ona yüz vermemesine yakınıyordu. Tabi ben kendi başıma gelenleri yadsıyamıyordum. Neşe kaynağım o olmuştu bu 1 haftada.

  Haftasonu hava güzelken sahile gitmeye karar verdik son son yüzmek için.

"Haberleşiriz." diyerek ayrıldı yanımdan Miray. İçim çok kötüydü sıkkındım fazlasıyla. Eve gidip annemi bir an önce bulmak ve Miray'dan bu 1 hafta da olanlardan bahsetmek istiyordum. Çünkü o benim bu halime üzülen tarafın başını çekiyordu. 

 Eve gittiğimde annemi bulup herşeyi her ayrıntısına kadar anlatınca yüzüne buruk bir gülümseme yerleştirdi. Ona o kadar heyecanlı bir şekilde anlatıyordum ki bu olanları. Küçük bir çocuğa şeker verilmişçesine. "Pekala sahile gitmen iyi olur kendine gelirsin Sanem." diyerek izin verdiğini açıklayan bir cümleyle odama yolladı beni. Hemen bikinilerimi giyip üstüne şort ve salaş beyaz bir t-shirt giydim sahil çantamıda gerekenlerle doldurup şarja taktığım telefonumu aldım. O sırada Miray'dan mesaj gelmişti. Evden çıkıp sahile bisikletle gitmek istiyorduk çok uzak değildi ve bugün akşama kadar bisikletle dolaşacaktık. 

 Sahile ulaştığımda bana el sallayan bir Miray'la karşılaşmam bir oldu gülümseyerek yanına gittim ve birbirimize sarıldık. Bu kızı çok seviyordum yapmacık değildi fazla içtendi. Hemen kumsala geçip güneş kremlerimizi sürdük. "Hadi ama Sanem hep güneşlenme gel biraz yüzelim." diyerek tüm itirazlarıma rağmen beni denize sürükleyen Miray'a kahkahalarla gülüyordum o kadar komik bir ifade vardı ki yüzünde. "T-tamam Miray geliyorum." diyerek onayladım.