Chapter 39

34 3 0
                                    

"Sav, I already told you. Kaya ko na, okay? You're worrying too much." sita ko sa kaniya.

It's been five days already since the incident happened pero halos lahat ng tao sa paligid ko ay masiyado pa ring nag-aalala. Let's trust the Miracle given by God. It was Zeal. He's my Miracle.

Ilang beses ko ng sinabihan si Sav na I can handle myself pero ayaw niya pa rin. She was so persistent and so eager to accompany me though it wasn't really necessary. Ihahatid niya raw ako sa Library ngayon at susunduin rin niya 'ko doon mamaya. Parang babysitting lang ang peg, diba?

"Best naman. Ilang beses ko na rin namang sinabi sa 'yo na ayos lang diba? Ihahatid kit--"

Hindi na natapos pa ni Sav ang kaniyang sasabihin nang may biglang nakabunggo sa kaniya.

I looked at that person nang hindi ito magsalita, and I was surprised when I learned who it was.

"I-I'm sorry Sav. I wasn't paying attention at the road." Christian apologised.

Uh-oh. I smell something fishy here! I think the stink was coming from my best friend! She's fishy. Her actions are!

"It's okay." Tipid na sagot ni Sav sa kaniya bago magsimulang maglakad ulit papalayo.

"Sav! Wait up!" Tawag ko sa kaniya. Hindi ko na nagawang kausapin si Christian dahil hinabol ko na agad si Sav. Ang bilis niyang mag-lakad. Grabe.

I tried catching up with her but it was to no avail. Masiyado siyang nagmamadali. Why is she in a hurry all of a sudden anyway? Seriously, she needs some shaping up to do.

Mabuti naman at tumigil siya sa paglalakad at hinarap ako.

"Akala ko ba ihahatid mo 'ko? Ba't parang mas nauuna ka pa sa 'kin?"

"Pasensya na. I just did what I had to do."

"Ang alin? Ang umiwas? Napaghahalataan ka na ah. You're acting weird yet you're saying that you're over him. Your actions are contradicting your words."

"W-What? Of course not. You're just overthinking it, Best."

"Hmm. I hope so Sav. You better sprt your thoughts out. Don't let it affect you, okay? Now, I'm good. You go back to your class. You don't have to worry about me."

"No Best, it's okay really. Ihahatid kita, mabuti na rin 'yong sigurado."

"Walang makakasasagasa sa akin dito Sav. I am perfectly fine here."

"Hindi lang naman kotse ang maaaring maglagay sa 'yo sa panganib eh. You could trip, fall, or worse, mahulugan or matamaan ng kung ano-ano. We have to be careful."

"No. I understand your genuine concern for me but this iscn't being careful anymore, this is being paranoid. Sav, really, I am fine. I will be. Sige kahit i-text na lang kita kapag nakarating na 'ko ng library. Okay ba 'yon?"

She heaved out a deep sigh. Finally conceading defeat.

"Fine. Akala ko ba ay ako ang makulit dito sa ating dalawa? Why is it all of a sudden ay mas nagiging ikaw na? Ha?"

"What can I say? I must have learned from the best."

She chuckled at my remarks.

"Oh such a naughty girl Spirit. Kapag may naramdaman kang mali o may masakit sa 'yo bigla kahit minor lang ay tawagin mo ako agad ah? Promise me."

"Fine. Fine. I promise, okay? You have to stop worrying. Lahat na lang kayo pinag-aalala ko palagi. Ako na talaga ang magiging dahilan ng maaga niyong pagtanda. I don't want that. I want your memories of me to be good and nothing else. Kaya drop the stress and go back to your class. Ang sarili mo ang dapat mong alalahanin. What you did back there? That was excruciating to watch. The way how you responded to the situation? It was very clear that you are not still over him. And you are making it so obvious. You still like him, right?"

Strings and ArrowsWhere stories live. Discover now