Remember December? [ƠƝЄ ƊƖƦЄƇƬƖƠƝ Christmas AU]

December 2th

Na het ongelovelijke succes (!) heb ik besloten héél langzaam verder te gaan. Nu ik ben begonnen, kan ik zelf ook niet meer stoppen met schrijven. :)

Daarom is hier part 2 voor jullie! :D

xRose

********************************************************************

Jades POV

Met mijn kin, leunend op mijn knieën en mijn armen om mijn benen geslagen zit ik op het sneeuw aan de rand van de schaatsbaan. Het is zo gezellig! In de hoek staan een kraampje met warme chocolademelk, en het is veel drukker dan gister. Over de hele baan hangen versieringen, en aan de rand en grote kerstboom, met daarnaast een Kerstman die de aandacht van een paar peuters heeft getrokken. Door de speakers klinkt All I Want For Christmas en de mensen op de baan schaatsen telkens hetzelfde rondje wat een leuk effect geeft.

Het is prachtig om het een keer vanaf hier te bekijken dan vanaf de baan. Ik weet dat ik niet mag schaatsen, maar dat ga ik toch niet volhouden, dus als niemand me tegen houd, sta ik straks gewoon weer op de baan.

‘Hey Bambi!’ hoor ik opeens.

Ik hef mijn hoofd en kijkt in de glinsterende ogen van Harry.

Automatisch verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Zijn haar zit zoals normaal, hij heeft een witte hoodie aan met daaroverheen een zwarte bodywarmer. Hij draagt geen handschoenen, zoals gister.

Hij ploft naast me neer op het sneeuw en stopt zijn hand in zijn zak.

‘Hier,’ hij geeft me mijn agenda. ‘Die was je vergeten,’ hij lacht schamper.

Dus daar komt ook mijn nummer vandaan. Ik kijk in zijn heldere groene ogen. Meteen beginnen de vlindertjes in mijn buik te razen. Vind ik hem leuk? Kan dat wel? Ik ken hem pas één dag…

Harry’s POV

Het was die ene blik. Ik heb nooit in liefde op het eerste gezicht gelooft, ik bedoel, je kan toch niet van iemand houden met slechts één blik? Toch veroverde zij mijn hart alleen toen ze naar me keek. Het was nogal vreemd, en ook pijnlijk, maar het was het waart…

Ze was prachtig, van top tot teen. Ze had lichtbruin, een tikkeltje oranjeachtig, haar en in haar prachtige grijze ogen schitterde kleine pretlichtjes.

Vandaag waren haar ogen blauw, Zouden ze verkleuren door de tempratuur? Dat heb ik wel eens vaker gehoord…

Ze had precies dezelfde lach als Louis, misschien is dat wat haar zo leuk maakt.

Ik kan niet omschrijven wat ik voel. Het is zo vreemd, zo onbekend…

‘Zullen we?’ vroeg ze glimlachend. Ze stak haar hand uit en knikte naar de schaatsbaan.