Monday ngayon at Napag isipan kong puntahan ang ate ko sa Sucat though di ko pa alam pano pumunta dun but I have their address naman so keribels na yan.
"alam mo na ba pano pumunta dun"
"EDI aalamin " sagot kai ate
"mag iingat ka manila daming mapagsamantala dito" paalala niya
Tumango naman ako at naglakad palabas .Para makasakay ng tricycle.
Pagkababa ko ng tricycle pumunta akonsa sakayan ng jeep papuntang alabang. Sabi baba daw akong starmall yin ang sabi ni ate sakin .
"Kuya pakibaba lang po ako ng starmall ha" sabi ko Kay kuyang driver.First time kong magbyahe dito at diko alam basta titingnan ko nalang kong saan ako nito patungo.
Pero malayo pa nakita ko na ang starmall so?? yun na yun..
"ineng ito na ang starmall" sabi ni kuya
"Thankyou po Kuya". napakamot naman sa ulo Teka saan ako pupunta nito NASA starmall na ako. Ang ginawa ko nagtanong tanong ako Kong saan ang sakayan papuntang sucat.
" Nakikita mo ang daan diretsuhin mo yan tapos liko sa tapos lakad ka ng konti Makikita mo may sakayan Jan pasucat Hindi pa naman Jan sa ganito ng oras" paliwanang ng isang ale na ngabebenta sa gilid.Sympre nagpasalamat ulit ako.
Simunod ko ang utok niya. Pero iba ata pinuntahan ko wala naman dito eh.Aalis na sana ako ng may biglang pumasok na jeep at may sucat na pangalan. Baka ito na yun.
"Kuya pa sucat po ba to??"
"Ou sucat kaba sakay kana" sabi naman nong driver
"ate papunta na ako Jan"/tinext ko na ate Kong isa
" okay sige sabihin mo sakin Kong NASA Pnr kana para masundo kita"
"PNR???"
"Sabihin mo sa driver Pnr station ka niya baba"
ha Teka.
"ah kuya dumadaan ba kayong PNR Station??" tumango naman siya
"pakibaba po ako dun ah"
Siguro 15minutes din bago umalis yung jeep.Hayssss next time talaga uulit akong magbyahe mag isa nakakakaba at the same time masaya. Its adventure you know.
Tumigil ang jeep sa may sakayan ng mga train Teka ano gagawin ko dito?
"dito kana Pnr ka diba?" tumango
"yan na ang PNR" turo ni kuya. Kaya bumaba ako pero nagulat ako eh???? Ito na pala yung PNR. ang daming tao at saka madaming pakalat kalat na bata ang naglalaro sa daaanan ng pnr Ewan basta train ganoon yun.Maya Maya pa ay may narinig kaming ingay may paparating na train kaya ying bantay nagagalit sa mga pasaway na bata .Nakatingin lang ako sa mga mukha Nong mga bata this is life. Ito Ang pinapakita ng buhay na Hindi lahat nabibigyan mg maganda ng buhay. Napatingin naman ako sa mga bahay sa gilid ng train. Paano sila nagkakasya jan??.I'm new at this Napatingin ako sa paligid ko barong barong bahay dikit ang mga pader .May nag-iinuman sa labas ng bahay. Napa iling nalang ako ang hirap na nga ng buhay nag iinom pa.Napatingin ulit ako sa mga ang dudumi nila pero masaya silang nag lalaro. May mga nanay na nag uusap or should I say nagchichismisan sila.
"Calley???"
"ateeeeeee" sabi ko at niyakap siya.Gosh after how many years nagkita kami ang last naming pagkikita nong namatay si tatay and its been seven/7 years since that day. 7years din pala ang laki ng pinagbago niya.
"Aba dalaga na ang bunso namin ah" nakangiti niyang sabi sakin
"Mas lalong gumanda diba ate??"tumawa naman siya
" buti di ka naligaw "
"nag tanong tanong ako eh .Teka asan bahay niyo?" tanong ko habang pumapasok kami sa isang maliit na iskinita.
"malapit na tayo"/sagot niya
Pumasok kami sa isang maliit na bahay parang apartment siya .Apartment nga talaga tengenge ko talaga.
" finally" sabi ko
"ohh Natalie si tita niyo"
tumingin naman ang dalawang bata sakin
"Hi kidsss??" bati ko
"hi po tita" bari nila
"ayyyy ang cuteeee"/sabi ko
Tiningnan ko naman ang buong bahay nila okay na din kahit maliit ngkasya naman ang mga gamit nila.
" ate akala ko ba bumili kayo ng bahay "
"hindi naaprobahan yung loan ng kuya mo eh" sagot niya napatango tango nalang ako.
"Ano gusto mo kainin "nag bukas siya ng ref.
" kahit ano basta makakain"
sagot ko.
"dito kana ba mag aaral??"
"ou Kong makahanap ako ng school dito saka pag naka pasa ako"
"sus makakapasa ka niyan ah"
"dalaga kana talaga parang pag uwi ko liit mo pa eh" tumawa naman ako
"bilis nga eh" sagot ko . Bilis lang parang kelan lang ang pinoproblema ko Kong pano hihingi ng Pera pambili ng candy na Hindi Napa pagalitan pero ngayon. lahat nalang ng bagay problema
"Ano dito kaba titira pag mag aaral ka??" tanong niya Napa isip naman ako
"pwde din dito" sabi ko
"kaso maliit lang dito"
sabi niya
"okay na yun. Sa probinsya nga Kaya tayo eh" sagot ko
"hahaha Siguro Ang luwag ng bahay dun ano?"
"maluwag pa sa maluwag pwde na maghabulan dun eh" sagot ko.
"ganoon talaga ang buhay may aalis at aalis talaga."/sagot niya sakin.
Nagkwentuhan lang kami buong maghapon at Hindi din ako nakapag internet kasi walang signal Doon sa bahay nila.
" wag mong pansinin ang ingay sa labas" bigla niyang sabi sakin
"masasanay Kadin dito" dagdag niya nagkibit balikat nalang ako.
"uuwi kaba o dito ka matutulog mamaya pa uwi ni kuya mo galing trabaho "
"Natalie gusto niyo gumala" sabi ko sa mga bata.
"ay nako araw araw gusto niyang magmall minsan ang mga kapitbahau nagtatanong Kong saan lakad niya araw araw laging naka panlakad eh"
"aba Arte Arte din pala"
"sobrang Arte niyan"
"maarte kaba??" tanong ko
"chiksi ako eh" sagot niya
"oh sexy daw siya oh sige nga mag model ka dali" ayun nagrampa rampa naman siya.
"apir galing galing naman pala eh"
"gala tayo" biglang sabi kaya natawa kami ni ate
Ayun ginala ko sila sa isang malapit na mall. Nakakpagod mag sunod sunod Kong saan sila pupunta pero nakakaenjoy din naman kahit papano.
"babye tita"
"bye pakabait kayo Kay mama niyo ha"
"opo " kiniss nila ako sa pisngi
"ate "
"ingat ka sa saan sure kang kaya mo na umuwi" tumango naman
"sige ingat ka"
"ingat din po kayo" sabi ko at lumabas ng bahay nila.
Napatingin ulit ako sa paligid THIS IS LIFE TALaGA sabi ko sa sarili ko. Napapisip ako pano nila nakakaya ang ganitonh buhay ang babata pa Nong iba pero naririnig Kong natratrabaho na. Yung iba umiinom nagyoyosi na. May nagsisigawan sa labas at loob ng bahay nila. May nagmumurahan sa harap ng mga bata. Bakit ganito?? sana magkaroon ng proyekto ang goberyno para mabigyan pansin ang ganitong pamumuhay ng mga tao.
Pero yung iba kasi mas piiliin na ang ganito kasi dito madaming tutulong sa kanila and I heard madaming scholar ang mga bata dito at double pa yung iba there's an advantage anyway sa pamumuhay na ganito but the thing is kawawa yung mga bata na naghihirap . Napabuntong hininga nalang ako saka tuluyang umalis at nag bantay ng jeep.
Its a choice Kong pano ka mamuhay sa mundong to.
