Fall Again

Chapter 11

BUMAGSAK ANG MGA balikat ko dahil sa inamin ni Levi.

For seconds, pakiramdam ko naging bobo ako dahil ang tagal bago nag-sink in sa utak ko ang sinabi niya. Basta ang alam ko, parang may libu-libong karayom na tumutusok sa katawan ko ngayon. Walang kasing kirot!

Napatingala na lang ako sa mga nakasabit na chandeliers sa itaas dahil hindi ko na siya kaya pang tingnan. Kagat-kagat ko ang ibaba kong labi. Mali 'to. Maling-mali na nakipagkita ako sa kanya.

Nang bumalik ang lakas ng mga tuhod ko, tsaka ko lang binitbit ang bag ko at nagmadaling tumayo.

"God, Leila. Don't leave."

Hindi ko siya pinansin, hindi ko na siya tiningnan pa.

Halos patakbo kong tinungo ang pintuan ng restaurant. Alam kong tumayo na rin siya para sundan ako dahil narinig kong umurong 'yong silyang kinauupuan niya, but fuck, I don't care! Alam kong hindi dapat, pero nasasaktan ako. Ang bigat-bigat sa dibdib!

"Leila, I'm so sorry," habol niya pa sa 'kin. "Come on, hayaan mo muna akong makapagpaliwanag."

Hindi ko pa rin siya pinansin at mas binilisan ko pa ang lakad ko.

Binabaybay ko ang daanan papuntang parking lot. Nanlalabo ang mga mata ko! Hindi na nga ako magtataka kung matapilok ako rito o mabunggo ng ibang tao.

Gustong-gusto ko nang tawagan si Baron para magpasundo sa kanya, pero sobrang nanginginig 'tong mga kamay ko. Ni simpleng paghugot lang ng phone mula sa bulsa ko, hindi ko pa magawa.

Naabutan ako ni Levi at agad niya akong hinawakan sa siko para paharapin sa kanya. Agad din akong umiwas. Gigil na gigil ko siyang tinitigan. Shit, gusto ko siyang sampalin! "Paano mo nagawang maging masaya, ha? PAANO KA NAGING MASAYA!"

Napaiwas siya ng tingin. "Nagkakamali ka ng iniisip. Listen to me first."

"Listen to you? Yeah right!" Tumalikod ulit ako at tumuloy sa paglalakad. Hindi na ako magsasayang ng oras na pakinggan pa siya. Sapat na ang narinig ko.

Sumabay pa rin naman siya ng lakad sa 'kin. "I will explain. Just give me a minute."

"Wala akong pake sa explain-explain mo! Tama nang nalaman kong ikinasal ka na sa iba. Actually, hindi ko nga alam kung bakit kailangan pa nating dumating sa topic na 'yon. I don't care about you anymore. Pakasalan mo pa lahat ng mga babae sa Amerika kung gusto mo!"

"Please don't talk to me like this. I'm trying to explain everything to you."

"Okay na nga, e! I get it! You're married now. Ano pa bang gusto mong malaman ko? Kung gaano ka naging masaya sa piling ng asawa mo? Fuck you, sir! Fuck you!

. . . Buti ka pa naging masaya. Gusto mo palakpakan kita? E ako? Do you have any idea kung gaano ako nasaktan sa ginawa mo sa 'kin? Wala kang karapatang iparamdam ang ganito sa 'kin ngayon. Sobra-sobra na ang pinagdaanan ko! Ni hindi mo alam kung anong klase ng buhay ang natanggap ko matapos mo 'kong iwan. Tapos ngayon babalik ka para sabihin sa 'king 'you had to marry someone else'? That's bullshit!"

"Hey, watch your mouth. Bakit ganyan ka na magsalita ngayon."

"Wala kang paki kung ganito na ako magsalita. Magmumura ako kung kailan ko gusto!" Tumingala ako sa langit habang naglalakad. Gigil na gigil ako, puta, para akong maiiyak sa sobrang inis na nararamdaman ko sa kanya ngayon.

"Hindi na kita sisingilin sa bayad," dagdag ko. "Kung ayaw niyo kaming bayaran, fine! Isaksak niyo 'yang pera niyo sa mga baga niyong magkapatid!"

Nagulat na lang ako nang bigla niya na naman akong hatakin sa siko para paharapin. Pero this time, hindi na ako nakapagtaray dahil dinikit niya ako sa malapad niyang katawan. Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat at tinitigan ako nang seryoso. "Matagal na kaming divorced ni Stella."