Fall Again

Chapter 5

***FLASHBACK***

LEILA

ILANG ARAW NANG nagkukulong si Leila sa loob ng kwarto.

Hindi siya kumakain kahit na kinakatok na siya ng mama niya at ng mga helpers nila. Hindi niya kinakausap ang mga ito, lalong-lalo na ang kuya niyang si Jerome. Ito ang sinisisi niya kung bakit nakararamdam siya ng ganitong klase ng sakit. She despises him! Kahit kailan ay hindi niya ito mapapatawad sa ginawa nito sa kanya at sa kanila ni Levi.

Hindi pa rin siya pumapasok sa eskwelahan. Wala siyang gana. Panay iyak lang siya sa kwarto, minsan sa loob ng sarili niyang C.R, o kaya ay sa tapat ng computer habang tinitingnan ang mga litrato nila ni Levi sa monitor, hanggang sa makatulog na lang siya. Ganoon siya araw-araw. She's broken and depressed. Hindi na niya alam kung kanino siya kakapit.

Hindi niya matanggap ang ginawa sa kanya ni Levi. She thought it's Leila and Levi against the world, pero pakiramdam niya ay iniwan siya nito sa ere. Ang sakit tanggapin na siya, handang ipagpalit ang lahat, kahit ang sarili niyang pamilya, makasama lang ito. Pero si Levi, hindi nito magawang lumaban. He is so weak and unfair!

Sobrang sama ng loob niya rito. Pero hindi niya ipagkakailang kahit papano ay hinihiling niyang sana hindi na lang totoo ang lahat. Na sana panaginip lang ang nangyari at hindi totoong nawala na sa buhay niya si Levi.

Pero hindi, e. 'Yong sakit na nararamdaman niya ngayon ang patunay na totoong nangyari ang lahat. Levi is gone. At hindi niya alam kung magkikita pa ulit sila.

ARAW NG MARTES nang maisip niyang pumasok na ulit sa eskwelahan.

Masama ang pakiramdam niya at ang bigat-bigat ng katawan niya, pero pinilit niya pa ring pumasok. Ngayon kasi ang araw na magtuturo ng Chemisty si Levi sa klase nila.

Ewan niya, pero medyo excited siya na para bang umaasa pa siyang makikita niya pa ito kahit na alam niyang malabo na. There is still little hope in her.

Pagkarating sa St. Agnes, sinalubong siya ng mapanghusgang mga titig ng mga kaklase niya. Napayuko na lang siya at nagpatuloy sa paglalakad. Wala siyang mukhang maiharap. Marahil alam na ng mga ka-eskwela niya ang nangyari.

Dumeretso siya sa classroom. Pasok sa isang tainga, labas sa kabila na lang ang ginagawa niya kapag naririnig ang mga maldita niyang kaklase na pinagtsi-tsismisan siya.

Sinubsob niya ang mukha niya sa mesa ng kinauupuang armchair. She feels so alone. Hindi niya na yata kaya pang mag-aral. Parang gusto na niyang maunang mag-Christmas vacation o parang gusto niya na lang tumigil. Wala na talaga siyang gana.

Ilang sandali pa ay bumukas na ang pinto ng classroom. Napaayos silang magkaka-klase ng mga upo.

Pumasok ang school principal, si Mrs. Castro, kasunod ang isang babae.

"Good morning, students," bati ni Mrs. Castro. "As I've announced last week, Sir Levi Alarcon is no longer affiliated with our school. So now, I'd like you to meet Ms. Lopez. She will be your new Chemistry teacher starting today. Maging mabait sana kayo sa kanya."

Walang gana siyang napabagsak ng mga balikat at napayuko. Para siyang nabagsakan ng langit dahil sa narinig.

Hindi niya na nga namalayang tumulo na naman pala ang luha niya. Nanginginig ang mga kamay niya. Alam niya naman e, pero bakit masakit pa rin? Hindi niya matanggap. Hindi niya talaga kayang tanggapin! He's gone. Her Sir Levi really left her.

Kinuha niya ang bag niya at dere-deretso na lang na lumabas ng classroom. Kailangan niyang gawin 'yon dahil kung hindi, baka mag-breakdown siya sa loob mismo ng silid. Hindi na niya kayang pigilan ang pag-iyak niya. Sobrang sakit lang talaga ng nararamdaman niya ngayon.