Chapter 26

519K 19K 10.4K
                                    


#PTG26 Chapter 26

"Kier..."

I kept on calling his name, but he wasn't moving. Nanginginig ang buong sistema ko. Hindi ko alam ang gagawin. Tumingin ako sa paligid, pero puro kaguluhan lang ang nakita ko. Puro basag na gamit... sirang mga upuan... at ang hawak kong kutsilyo.

"Kier..." I called again, tears streaming from my eyes. I tried to wake him up, but nothing I did work. He wasn't moving... and I felt fear.

Sinubukan kong tumayo. Ilang beses. Paulit-ulit na bumibigay ang aking mga tuhod. Pero hindi ako huminto. I needed to call someone. I needed help. I didn't know what was happening anymore.

"What?" galit na sagot ni Anj nang magawa ko siyang tawagan. "I'm still pissed at you."

"Anj..." I said, my eyes on Kier. On his bloodied body. Fuck. My whole being was shaking. My chest was tightening.

"Kitty? What's wrong?" she asked, noticing the difference in my voice. My eyes wouldn't leave Kier. Blood was pooled around his body. Sinubukan kong magsalita... pero hindi ko magawa. Hindi ko alam kung paano sisimulan. Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag.

Hindi ko alam kung ano ang nangyari.

"I..." I began, but words failed me. "I..."

"What? What's happening? You're making me worried!"

Ipinikit ko ang mga mata ko. Pilit na huminga nang malalim.

"I think... I think Kier's dead."

"What?!"

My hands were shaking as I tried to reach out to him again. He... he wasn't breathing.

"I think... I killed him."

Silence enveloped us both. Pinipilit ko ang sarili ko na kumalma. Pilit na inalala ang mga nangyari, pero wala akong mabalikan. Everything happened so fast.

"Okay. Shit. Fuck. You're the lawyer. What the fuck do we do?!"

Hindi ako maka-sagot. Pinipilit kong paganahin ang utak ko, pero hindi ko magawa. Ni hindi ko magawang ialis ang mga mata ko sa katawan ni Kier. Sa dugo. Sa kutsilyo. Wala na siya. Hindi... hindi na siya humihinga... hindi gumagalaw...

"Katherine! For God's sake, now's not the time to be scared! Nasaan ka ba?!" she shouted from the other line.

I couldn't feel anything but fear.

Fear of the unknown.

Fear of the uncertainty.

I didn't know what happened.

I didn't know what I did.

"In Batangas," I replied. "It's the one I told you before..." sagot ko.

"Okay. Stay in this line, okay? 'Wag mong ibababa. I'll just get the other phone para matawagan si Matt. Alam ko nandyan siya sa Tagaytay. He's near," she said before another stretch of silence enveloped me.

* * *

Everyone was asking me questions. Everyone was expecting for answers. I got none. Hindi ko alam kung ano ang nangyari. Hindi ko alam kung ano ang ginawa ko. They kept on telling me that I killed Kier... maybe I did. Hindi ko alam.

"Mrs. Ramirez."

Agad akong napa-tingin sa pulis sa harapan ko. Alam ko na nauubusan na siya ng pasensya sa akin. Wala akong maisagot. Wala akong sagot sa bawat tanong nila.

Play The Game (COMPLETED)Where stories live. Discover now