Chapter 2
VOTE VOTE VOTE
COMMENT COMMENT COMMENT! ♥
Jamie’s PoV
Eto ako, nakahiga sa kama, umiiyak. Anong oras na ba? 2:45 AM. Ahhhhhhh! Bakit ba ngayon ko pa naisipang mag emo? Tsk. Pero kahit pagod na ang mata ko, kahit na ayoko na isipin pa ang mga nangyari, paulit ulit parin itong umiikot sa isip ko.
*Flashback*
2 years ago...
“Manager!”
Tuwang tuwa ako ng maabutan ko sya sa bahay. Kinakabahan ako.
Dugdug. Dugdug. Dugdug.
Baka eto na to. Baka nakuha ko na ang matagl ko ng inaasam asam.
Unti unting humarap saakin si Manager Lee. Malungkot. Seryoso.
May mali. Alam kong may mali. Unti unting tumulo yung luha ko.
“Hindi mo nakuha.” Sabi nya ng nakatungo.
“No!” sumigaw ako, umiiyak parin. “pero diba siguradong sigurado na tayo? Anong nangyari? The producers were happy with us! Anong nagyari manager??” di ko na mapigilan, humahagulgol ako.
Malapit na e. Napakalapit na. Konti nalang, konting konti nalang maaabot ko na yung pangarap ko. Konti nalang. Pero anong nangyari? Bakit naging ganito?
Yumuko sya.
“someone else took the contract. Someone stole your spotlight.”
Natigilan ako. May umagaw sa pangarap ko. Sa pangarap na matagl ko nang iaasam asam. No. Hindi pwede.
Pinunas ko ang luha ko. Wala na ang lungkot na naramdaman ko. Wala na ang sakit.
Lahat nalan, galit.
“Sino sya?” tanung ko. Hindi sya sumagot.
“Manager! Sabihin mo kung sino sya!” galit na galit ako. lahat ng pinaghirapan ko, inagaw lang ng kung sino mang g*go sa isang iglap.
May hinagis na envelope si Manager saakin.
“Nico Peter Bustamante. Everything’s inside. I’m sorry Jamie. This is the last straw and you lost it.” Tumayo na si Manager at umalis. At alam ko na yun ang huling araw na matatawag ko syang Manager ko.
Binuksan ko ang envelope at binasa ang lahat tungkol sakanya. Nico Peter Bustamante, you’d pay for this.
Kinabukasan, lumipat ako sa unibersidad na pinag aaralan nya and I made sure he’d notice me. In less than a month, Nico Peter Bustamante was wrapped around my finger.
*end of flashback*
Oo, isa akong aspiring singer and musician dati. Pero yung contract ko sa isang malaking music company, inagaw niya. Binitawan ako ni Manager Lee at ipinatigil na ng parents ko ang pagsuporta sa pangarap ko. Sinabi ni Daddy na mas makikilala ako sa paghawak ng company namin, at sinabi naman ng Mommy ko na mas makabubuti saaking magmodel sa magazine namin.
Ayoko pumayag, pero wala akong magagawa. Nagmodel ako, at tinetrain na hahawak ng kompanya namin. Pero yung pangarap ko, wala na.
Nico took something from me. He took the one thing i wanted. At magbabayad sya.
Then it hit me. Alam ko na kung paano ako makakaganti.
The following morning...
Nico’s PoV
Andito na ako sa schoo. As usual, nagtitilian ang mga babae. Wow ha, parang araw-araw ganito ang set up. XD ganito ba talaga ako kagwapo? MWAHAHAHAHAHA!
Pero wait, asan kaya si Jamie my labs?
(='.'=)
(='.')
(='.'=)
('.'=)
(='.'=)
(lingon lingon)
Wala sya ahh. Mmmmm... mahanap nga.
Nag ikot ikot ako sa campus,pero wala talaga sya. Pumunta din ako sa room niya, pero wala din sya. Asaan kaya sya? Absent kaya? Oh no, di pa naman makukumpleto ang araw ko ng di sya nakikita! Naman o!
Then may nakita akong babae. Ayos, sexy. Akala ko si Jamie na, pareho kasi ng height at build ng katawan e. Kaso impusible naman ata. T-shirt girl si Jamie kahit alam ko na nagmomodel sya paminsan minsa, e etong babae na to, nakaheels at pink eyelet dress. Isa pa, nakalugay ang mahaba nyang buhok. Si Jamie mag ganito? Haha. Asa pa.
Pero natameme ako ng lumingon ang babae at...
At...
At...
“Jamie?” tanung ko.
“Oh, hi Nico.” ngumiti sya. Yung ngiting maiinlove ka talaga. Whoah whoah whoah, ngumiti sya? Saakin?
*kurot kurot* tunya namna. Hindi naman panaginip. Pero bakit parang himala ata? Yung laging mainit ang dugo saakin, ngumiti?
Linapitan ko sya.
“Wow Jamie, you look....” hindi ako nakatapos ng compliment na sasabihin ko kasi nilagay nya yung index finger nya sa lips ko.
“Thank you.” Ngumiti nanaman sya saakin. Si Jamie ba talaga to? Bakit parang hindi naka max volume?
Nagulat nalang ako ng linapit nya yung lips nya sa tenga ko.
“Pick me up tomorrow night. 8pm.” Then she walked away. Ako? I was left in shock.
Tomorrow night? 8pm?
Did she just invite me to a date?
>///////<
