“Welcome home my lady” sabi ng mga kasambahay namin sa mansyon. Nakahanay sila sa labas ng bahay at kanina pa ako hinihintay.
“At last nakauwe rin!" Hayst! Panu naman kasi si dady ayaw ako pauwiin dito sa Pilipinas. Baka daw mapapano ako dito eh nandito naman si kuya hay naku.
It’s been eight years na rin mula ng umalis kami dito at tumira na sa Tokyo Japan. Si kuya naman… Ayun bumalik dito sa Pilipinas para mag-aral. Ayaw magpapigil kaya si dady walang nagawa kung di pumayag na lang sa kagustuhan ng mahal kong kapatid. Speaking of him bat hindi man lang ako sinundo ng kumag na yun sa airport. Naku! Naku! Patay talaga sa akin yun pag nagkita kami.
Pag pasok ko pa lang ng living room namin nakita ko na agad si Rowena. Rowena is my nannie/nanny simula bata pa. Siya rin ang nag-alaga kay kuya. Noong bumalik si kuya dito sa Pilipinas pinasama ni dady si Rowena para kahit papaano may mag-aalaga sa kanya. Hehehehe Spoiled kasi masyado kaya takot si dady na baka mamaya kung anu-anu lang ang gagawin nya dito.
I immediately hug her “I miss you so much Rowena,” as I told her while hugging. Then she answer back “I miss you too Hime.” Well hime stands for princess. Yan kasi ang tawag nila sa akin.
“Ipapaakyat ko na yun mga gamit mo sa kwarto. I will prepare some of your favorite dishes para sa dinner mamaya,” sabi ni Rowena. “May kailangan ka pa ba?”
Paakyat na ako sa hagdan, “wala naman,” then I smiled back.
Tumakbo ako papunta sa kwarto ko. "Ahhhhhhh!!!!!! I miss my room. Grabe ang tagal ko na hindi nakikita ang room ko. Hayst!”
Lumundag na ako sa kama ko at niyakap ko yun isang unan na malaki. Then suddenly napabuntong hininga ako. I felt my tears in my eyes. I really miss this house sobra dami kasi ng memories ko dito kung hindi lang talaga kailangan namin umalis papunta sa Japan magpapaiwan ako eh. Hay naku.
Ilang minuto ang nakalipas ng may narinig akong kotse na pumaparada sa baba. I stand up and open my window para makita ko kung sino yun dumating. Hmmmm sabi ko na nga ba sino pa yun kundi ang magaling kong kapatid na hindi man lang ako sinundo.
Bumaba ako agad agad ng……
“Yuna-hime, miss na miss na kita,” akmang yayakapin na ako ni kuya ng bigla ko sya sinipa.
“You never change don’t you?” nasangga ni kuya yun sipa ko.
“I hate you! Why didn’t you bother to fetch me in the airport,” I pout.
“Gomen (sorry sa Japanese) may importante kasi akong ginawa kaya ngayon lang ako nakauwe,” depensa naman ni kuya.
Wait ngayon lang sya umuwe so saan sya galing.
Tiningnan ko sya mula ulo hanggang paa. Maikli na nga ang buhok niya, magulo pa, sabi niya, nilalagyan naman daw niya ng gel yun, bench pa nga eh, tas naka-suit siya, na alam kong may tatak na “Armani” sa right inner breast pocket. Ang ganda sana ng suit niya, kaso di naman niya binutones. Napansin ko din na ang first two butons ng kanyang matching dress shirt ay hindi nakasara. Punta naman tayu sa slacks, pag tiningnan kong maigi, kita mong, fresh pressed pa ito, pero medyo marami ng gusot. Tas ito yung nakakabother, sa black Louis vuiton? Na Italian Leather shoes niya, para bang may red marks?? Wait blood marks ata yun?
BINABASA MO ANG
BLACK HEIRS (Girls vs Gangsters)
Teen FictionMafia, Gangsters, Yakuza, Secret agents, Clans Paano kung nagsama-sama sila sa isang paaralan ano ang gagawin mo? Paano kung yung mga pinaniniwalaan mo ay may iba pa kahulugun? Paano kung yung inaakala mo mali ay tama pala? Seven girls will f...
