Chapter 21
Jera's Point of View
It's 6 am in the morning. Seven a.m. ang flight namin ni mom. Kaya on the way na kami sa airport.
Habang papunta kami sa airport tinitingnan ko ang paligid ...
'Kelan ko kaya uli makikita ang Pilipinas?'
'Ano kaya'ng kapalaran ko sa Korea?' yan ang mga tanong na paligoy-ligoy sa isip ko. At ito ang pinaka matinding pa ikot-ikot sa isip ko, 'May pag-asa pa kaya kami ni CJ?'
Ewan.
Nung andun na kami sa airport, medyo marami nang tao. Umupo muna ako sa isang upuan.
May mga nagdadatingan nang mga koreano. And out of the blues, nakita ko si CJ.
''JERA!!'' sigaw ni CJ. And I never know na kung sino ang dinala nya ngayon.
''Anong ginagawa nyong dalawa dito?!'' tanong ko kay CJ at Laureen.
''Andito kami para pigilin ka sa pag-alis.'' sambat ni Laureen.
''Tinatanong?! Kinakausap?!'' -Me.
''Jera, wala naman talagang nangyari sa'min! Maniwala ka!'' pilit na paliwanag ni Laureen.
''May nangyari man o wala, I don't care! Wala akong paki! Aalis ako ng Pilipinas, sa ayaw at sa gusto nyo!'' sigaw ko sa kanila.
''Hon, please listen.''
''Huwag na 'wag mo akong matatawag na Hon kung gusto mo pang makalabas ng buhay dito sa airport! Ikaw Laureen, naisip mo ba kung gaano kasakit ang naramdaman ko nung tinawagan ko si CJ alam mo ba?! HA?!'' sigaw ko sa kanya habang dinuduro s'ya.
''Sorry, I'm really selfish! Sarili ko lang talaga ang iniisip ko nung araw na 'yon! Please forgive me!'' pagmamaka-awa ni Laureen habang nakaluhod s'ya.
''JERA PLEASE! 'Wag kang umalis 'di mo lang alam kung gaano ka kalaking kawalan sa'kin!'' pagmamaka-awa rin ni CJ. Pero s'ya niyayakap n'ya ako. Pilit kong inaalis ang mahigpit niyang yakap.
And then narinig ko na tinatawag na ako ni Mom, malapit na ang flight namin.
''Leave her alone.'' sabi ni Mom.
''Tita please wait! Kaya ko'ng 'di s'ya paalisin.''
''I've made my decision CJ! Kaya CJ at Laureen malaya na kayo. CJ anakan mo na rin s'ya. Sige na alis na kayo. Malapit na ang flight namin.'' nararamdaman ko'ng tulong-tulo ang mga luha ko habang papa-alis ako.
And then, sumakay na kami ni Mom sa eroplano. Niyakap lang ako ni Mom at walang sinabi. Tapos bago ko mai-airplane mode ang cellphone ko, may nagtext.
'I hope mabasa mo ito'ng text ko. I'm really sorry in what I've done. 'Di ko talaga naisip na hahantong sa ganito ang kalandian ko. Kung kaya ko lang mabring back ang past, ginawa ko na. I didn't really mean to end things up like this pero I hope you'll understand. Please for give me. Please. LAUREEN.'
CJ's Point of View
Dumiretso na lang ako sa bahay at umiyak nang umiyak. Tapos tiningnan ko yung answering machine ko. May isang tumawag ...
''CJ, ngayon ko lang na realize na dapat pinaniwalaan kita.'' si Jera. Laking gulat ko nang marinig ko ang boses ni Jera.
''Hindi! Hindi ko dapat ito ituloy kailangan ko maka-alis sa eroplanong to!
'Miss please sit down! The plane is gonna take of any minutes.'
'Hindi kailangan ko'ng makaka-alis dito! Please nagmamaka-awa ako sa inyo!'
'Hindi po pwede Ma'am! Kaya sit down na po kayo.' '' habang sa kalagitnaan ng tawag naririnig ko ang pag-uusap nila nung Flight attendant. Tapos biglang naputol ang tawag.
''Naka-alis kaya s'ya sa eroplano?!?!''
--END OF CHAPTER 21--
SARREH! Sorry po talaga kung natagalan ako sa update! Maraming school work eh. Di bale 2 chapter na ang update na ito. And proud po naming i-inform sa inyo na malapit na mag give birth si Jera. And also matapos ang kwentong ito! I hope you like this chapter!
P.O.H.L. , Stories
BINABASA MO ANG
16 and Pregnant
Teen Fiction(No YUCKS scenes!) This story all started sa isang gabi ng inuman ng magbestprens na sila Cj and Jera. After ng gabing nag-inuman, walang kamalay-malay ang dalawa sa nangyari nung gabing yun. Hanggang sa malaman nila ng buntis si Jera. Ipapalaglag b...
