His Possessive Ways (Published Under Summit Media)

Chapter Thirty One

THIRTY ONE

Copyright © Marco Jose (SiMarcoJoseAko)  

"Daddy bakit big ka na? Ako little pa?" Kanina pa pilit na pinapatulog ni Andrew si Alexander.

His son.

Yes, he has a son. He was only sixteen when he made her girlfriend pregnant. He was actually very happy that time because he loves his girlfriend so much and he will be a father soon.

But not his family.

They have a name which they need to protect. His father wanted to take his child out of his way, in short. They wanted to kill his child.

He fought for his child. He wanted to father it, he wanted to raise it. He cried in front of his family begging for his child.

And they did.

But they will hide his son in public. He agreed on it, atleast his son will be saved. But destiny is really that playful. Because his girlfriend died after she gave birth of their son. He don't know what to do. But when he heard his son's cries. His life filled with everything. His son is his everything.

He named his son, Alexander who will symbolyzes his courage. His son is his life but it is a secret.

"Kasi nga dapat mag sleep ka na para maging big ka na rin." Sabi ni Andrew sa anak niya. Bigla akong napangiti. Yumakap ang anak niya sa kanya at ibinaon ang mukha nito sa dibdib niya.

"Ayaw ko pa mag sleep daddy." Napangiti ulit ako sa inakto ng anak niya.

"Bakit ayaw mo pa? Tulog ka na baby boy ko." Sabi niya sa anak niya pero tila mas makulit pa ata ito sa kanya.

Who would have thought that Andrew Marcus Sy is a father of a four years old boy?

"Gusto ko dito ka lang tabi ko." I could see how he really loves his son. How proud he is to be a father.

"Gusto ko pa mag play."

"It's late, bukas na tayo mag play ulit. Okay? Tulog ka na." Sabi ni Andrew.

"Mag play tayo ulit bukas daddy? Promise? Mag mall din tayo bukas daddy?" Nakangiti na ngayon ito ng maluwag.

"Kahit saan mo pa gusto, dadalhin kita. Love ka ni daddy di ba?" Sabi ni Andrew.

"Love ako ni daddy!" Masiglang sabi ng anak ni Andrew. Hinalikan ni Andrew ang anak niya kaya mas lalo akong napangiti. The scenario was so beautiful.

Nakatulog si Alexander sa mga bisig ng ama. Nakayakap lang ito ng mahigpit sa kanya. Masasabi kong naging maganda ang pagpapalaki kay Alexander. Kahit na walang tumatayong ina rito ay naging maganda at maayos ang buhay ni Alexander dahil kay Andrew.

"Tulog na siya." Sabi ni Andrew sa akin. Binigyan ko lang siya ng ngiti.

"Ayaw mong kumuha ng nanny para kay Alexander?" Tanong ko sa kanya.

"I don't want. I want to raise my child on my own. I want to prove to them that I can live with my child, na mali ang sinabi nilang magiging hadlang ang anak ko para maging matagumpay ako. Gusto kong malaman nila na anak ko ang dahilan kaya ako nakatayo sa sarili kong mga paa." Bigla ulit akong napangiti sa sinabi niya.

He is a great father.

"Mahal na mahal mo talaga ang anak mo, ano?"

"Oo, sobra. Siya lang ang buhay ko." Sinabi niya iyon habang nakatingin sa anak niya na natutulog sa kandungan niya.

"Hindi ko inakala na isa ka ng ama. Ang bilis, nagulat ako." Sabi ko sa kanya.

"Naiintindihan ko naman 'yon, sino bang magaakala na nakadisgrasya na ako sa edad kong ito? Siyempre wala. Dahil may pangalan ako, sikat ako. At kahit gusto kong malaman na ng publiko na may anak ako ay hindi ko magawa dahil ikapapahamak iyon ng anak ko. At ayokong dumating sa punto na kunin nila ang anak ko sa akin. Hindi ko kaya, ikamamatay ko." Sabi niya.